روز جهانی کودک
دنیای کودکان، دنیای زیباییست.
دنیایی رنگارنگ مثل مداد رنگی‌هایشان.
دنیایی شاد مثل بازی‌های کودکانه شأن.
با این تفاوت که سپیدی دل‌های پاک و سبزی صداقت‌های بی مانندشان، منحصر به خودشان است و هیچ رنگی مثل آن نیست...
برخی از کشورها مانند ایالات متحده، روز یکم ژوئن رو به عنوان روز جهانی کودک جشن می‌گیرن. البته این سنت به سال ۱۸۵۶ برمی‌گرده، یعنی هنگامی که کشیش چارلز لئونارد، کشیش کلیسای جهانی ماساچوست، مراسم ویژه‌ای رو با موضوع برگزار کرد. در سال ۱۹۵۴، «روز جهانی حمایت از کودکان» حمایت از حقوق کودکان، پایان کار کودکان و تضمین دسترسی به آموزش و پرورش جهانی به این اسم، نام گذاری شد. برای اولین بار، روز جهانی کودک با قطعنامه سازمان ملل متحد در سال ۱۹۵۴ تاسیس شد
مسلماً حقوق کودکان، حقوق متفاوت یا حقوق ویژه‌ای نیست؛ حقوق کودکان در واقع همان حقوق اساسی بشره. طبیعتاً کودک هم انسانیه که حق داره مثل انسان‌‌های دیگه با او رفتار بشه و حقوقش رعایت بشه!
حقوق کودکان بر طبق اعلامیه ژنو:
- از نظر مادی و معنوی باید موارد مورد نیاز برای رشد طبیعی کودک به او داده شود؛
- کودکانی که گرسنه هستند باید تغذیه شوند، کودکانی که بیمار هستند باید پرستاری شوند. باید به کودکانی که دچار عقب ماندگی هستند، کمک شوند و کودکان بزهکار باید احیا و بهینه سازی شوند. هم چنین به کودکان یتیم باید سرپناهی درخور و شایسته داده شود.
- کودکان باید نخستین کسانی باشند که در مواقع پریشانی تسکین می یابند؛
- کودکان باید در موقعیتی قرار گیرند که قادر باشند معیشت خود را تأمین کنند و در برابر هر نوع استثمار باید محافظت شوند؛
- کودکان باید نسبت به این موضوع آگاه باشند که استعدادهایش باید در خدمت هم نوعانشان باشد.
در سال ۱۹۵۹ سازمان ملل اعلامیه حقوق کودک را تصویب کرد که براساس ساختار و محتوای اعلامیه ژنو بود. در این اعلامیه جدید ۱۰ اصل برای حمایت از کودکان قبل از تولد و هم چنین پس از تولد وضع شد. این اعلامیه جدید زمینه را برای تصویب کنوانسیون حقوق کودک در ۱۹۸۹، گسترده ترین و سریع ترین معاهده بین المللی حقوق بشر در تاریخ فراهم کرد.
نلسون ماندلا به عنوان یکی از تأثیرگذارترین شخصیت های آفریقای جنوبی در همین رابطه گفته است: «امنیت و سلامت خود به‌خود اتفاق نمی‌افتد، بلکه نتیجه اجماع جمعی و سرمایه‌گذاری عمومی است. ما به فرزندان خود، یعنی آسیب پذیرترین شهروندان جامعه خود، مدیون زندگی عاری از خشونت و ترس هستیم.»
بسیاری از کودکانی که در فقر به دنیا میان، همون روزای اول تولد به دلیل شرایط بد بهداشتی جانشون رو از دست میدن و از بین کودکانی که در روز اول زنده می‌مونن، بسیاری در طی ماه های بعد خواهند مرد. در واقع بیشتر کودکان محروم تا قبل از ۵ سالگی می‌میرن..
خوشبختانه از زمان تصویب کنوانسیون حقوق کودک، میزان مرگ و میر جهانی در کودکان زیر ۵ سال به نصف کاهش پیدا کرده و جامعه جهانی شروع به ارائه کمک های بیشتری به کودکان کرده. این افزایش شانس زندگی، برای هر کودک به حساب میاد؛ به او این فرصت رو می‌ده تا از آسیب های موجود و تبعیض ها فراتر بره و برای مقابله با بیماری ها، جهل، سوء تغذیه و مرگ تلاش کنه
متاسفانه در حال حاضر 153 میلیون کودک کار در سراسر دنیا وجود داره. درصورتی که باید به کودکان رشد و شادی در محیط امن خونه، هدیه داده بشه، نه زندگی در کف خیابون و پشت چراغ قرمز!
دست‌های کوچک آن‌ها تاب کار کردن نداره. 20 نوامبر هرسال صرفا یک تاریخ نیست، یک تلنگره، برای مردم، دولت، سیاستمداران و حتی خانواده‌ها..
این روز به ما یاداوری می‌کنه که همه‌ی بچه‌ها در هر جایی از جهان با هر زبان و ملیت و رنگ پوستی، باید بصورت عادلانه به فرصت‌های آموزشی، تحصیلی و بهداشتی و حمایت از سمت جامعه، برخوردار باشن.
جامعه‌ای می‌تونه هموراه به سمت پیشرفت بره و به نوعی آینده‌اش رو تضمین کنه که بیشترین و بهترین امکانات و فرصت‌هارو برای کودکان فراهم می‌کنه چرا که کودکان آینده رو می‌سازن!
روز جهانی کودک به امید از بین رفتن فقر و بی عدالتی میان کودکان، مباک!
