تقریباً از هر44 کودک یک نفر به اوتیسم مبتلا می‌شود. اگرچه تصور می‌شود که اوتیسم در مردان چهار برابر بیشتر از زنان است اما ممکن اینطورا هم نباشد. واضح است که هنگام شناسایی و تشخیص اوتیسم تفاوت جنسیتی وجود داشته باشد اما ممکن است در سن پایین نیز تفاوت‌هایی وجود داشته باشد. برای زنان این می‌تواند حتی بیشتر طول بکشد. یک مطالعه نشان داد که اوتیسم در زنان به طور معمول یک سال و نیم دیرتر از مردان تشخیص داده می‌شود.
اوتیسم چه علائمی دارد؟
اوتیسم طیف وسیعی از علائم را دارد و هر کودکی هر علامتی را نشان نمی‌دهد. به همین دلیل است که به آن طیف اوتیسم می‌گویند. از جمله تاخیر در ارتباطات و رفتار‌های اجتماعی و همچنین رفتار‌های تکراری کلیشه‌ای از علائم اوتیسم می‌باشد. این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عدم به اشتراک گذاری اطلاعات با دیگران
- عدم به اشتراک گذاشتن احساسات با دیگران
- تاثیر غیر معمول (نمایش احساسات)
- مشکلات در آغاز ارتباطات اجتماعی
- مشکلات در پاسخگویی به درخواست‌های اجتماعی
- ترکیب غیرمعمول/استفاده از ارتباطات کلامی و غیرکلامی
- تماس چشمی غیر معمول
- زبان بدن غیر معمول
- استفاده غیر معمول از حرکات
- عدم وجود حالات چهره
- عدم ارتباط غیرکلامی
- دشواری در تغییر رفتار متناسب با زمینه‌های مختلف اجتماعی
- مشکلات بازی خیالی
- مشکلات با اشتراک گذاری
- بی علاقگی به همسالان
الگو‌های بالقوه محدود و تکراری رفتار، علایق یا فعالیت‌ها ممکن است شامل:
- حرکات حرکتی کلیشه‌ای مانند تکان دادن دست، راه رفتن با انگشتان پا یا چرخیدن
- استفاده مکرر از‌اشیاء مانند ردیف کردن اسباب بازی‌ها، ضربه زدن یا چرخاندن اسباب بازی‌های خاص
- الگو‌های گفتاری تکراری
- مشکلات تغییر (پریشانی شدید در تغییرات کوچک)
- الگو‌های رفتاری
- نیاز به یک مسیر مشابه یا خوردن یک غذای مشابه هر روز
- علایق بسیار محدود و ثابت که از نظر شدت یا تمرکز غیرعادی هستند
- علایق غیرمعمول در جنبه‌های حسی محیط
- بی تفاوتی آشکار نسبت به درد و دما
- واکنش نامطلوب به صدا‌ها یا بافت‌های خاص
آیا اوتیسم در مردان و زنان متفاوت است؟
به طور کلی اوتیسم در مردان و زنان به طور یکسان و یکی وجود دارد. به عنوان مثال ساکت بودن، خجالتی بودن، منفعل بودن یا منزوی بودن ممکن است در یک دختر جوان قابل قبول تلقی شود و به اندازه زمانی که این رفتار‌ها در یک پسر دیده می‌شود نگرانی ایجاد نمی‌کند.
اوتیسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
فرآیند تشخیص اوتیسم معمولاً با درخواست والدین برای ارزیابی یا به خواست خود یا با توصیه یک پزشک یا معلم آغاز می‌شود. روانشناسان، متخصصان مغز و اعصاب و متخصصان اطفال رشد معمولاً اوتیسم را با استفاده از معیار‌های استاندارد عملکرد کودک در زمینه‌های مختلف در مقایسه با همسالان خود تشخیص می‌دهند و کودک با استفاده از چندین معیار ارزیابی خواهد شد.
معیار‌های مورد استفاده برای تشخیص شامل چه مواردی می‌شوند؟
معیار‌های اوتیسم مستقیماً از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی گرفته شده و شامل رفتار‌های خاصی است. معیار‌های تشخیصی اوتیسم شامل نقص در ارتباطات و تعامل اجتماعی، الگو‌های رفتاری محدود یا تکراری است و علائم باید در مراحل اولیه رشد وجود داشته باشد و درعین حال تاثیر قابل توجهی بر عملکرد داشته باشد. اختلال در ارتباطات اجتماعی ممکن است فقدان مهارت‌های عاطفی اجتماعی، کاهش عاطفه یا ناتوانی در شروع و مشارکت در گفتگو باشد.
نتیجه‌گیری:
تشخیص اوتیسم دسترسی به حمایت و منابع را برای کودکی که به آن‌ها نیاز دارد فراهم می‌کند. درک علائم اوتیسم و نحوه تشخیص اوتیسم می‌تواند والدین را با دانش آشنا کند. علاوه بر این آگاهی داشتن نسبت به اوتیسم در ارزیابی و درمان والدین را قادر می‌سازد تا نسبت به درمان هرچه زودتر اقدام کنند.
منبع:
