ژنژیویت شایعترین بیماری لثه است اما بیماریهای دیگری نیز وجود دارند که خود را در بافت لثه کودکان نشان میدهند که باید درباره آنها بدانید. لثهها دندانها را احاطه کرده و از آنها حمایت میکنند. هنگامی که آنها سالم هستند رنگ آنها صورتی کم رنگ و بافت آنها شبیه پوست پرتقال با لبههای ترد و تیز است. با این حال هنگامی که آنها تغییر رنگ میدهند، متورم میشوند، خونریزی میکنند یا درد میگیرند این نشان میدهد که مشکل جدی وجود دارد. اگرچه بیماری لثه در میان بزرگسالان شایعتر است اما در کودکان نیز ممکن است رخ دهد. از بین تمام بیماریهایی که میتواند در بافت لثه ایجاد شود ژنژیویت ناشی از پلاک باکتریایی شایعترین است. اما کودکان همچنین ممکن است از پریودنتیت مزمن، تهاجمی و نکروزان رنج ببرند. حتی بیماریهای دیگری نیز در دهان وجود دارد که لثهها را نیز درگیر میکند. درادامه به برخی از بیماریهای لثهای کودکان اشاره شده است.
التهاب لثه:
همانطور که قبلاً اشاره کردیم ژنژیویت شایعترین بیماری بافت لثه است. در واقع این بیماری به عنوان بیماری لثه نیز شناخته میشود و گویی تنها اختلالی است که لثهها را تحت تاثیر قرار میدهد. ژنژیویت معمولاً به دلیل تجمع پلاک باکتریایی روی سطوح دندان و بافت لثه ایجاد میشود. این یک لایه نامرئی و چسبنده است که توسط بقایای غذا و میکروبهای خاص دهان ایجاد میشود. هنگامی که به درستی برداشته نمیشود پلاک ایجاد میشود و حتی میتواند با مواد معدنی در دهان کلسیفیک شود و باعث ایجاد تارتار شود. این کلسیفیکاسیون و سموم باکتریایی باعث تحریک و آسیب لثهها میشود و در نهایت باعث ایجاد یک فرآیند التهابی بسیار مهم میشود. علاوه بر موارد فوق موقعیتهای دیگری نیز وجود دارد که باعث ایجاد التهاب لثه در کودکان میشود مانند استعداد ژنتیکی، استفاده از ارتودنسی، برخی شرایط پزشکی، مصرف برخی داروها یا تغییرات هورمونی که نمونهای از دوران بلوغ است. التهاب لثه با تورم و قرمز شدن بافت لثه ظاهر میشود.
پریودنتیت:
پریودنتیت یا بیماری پریودنتال تکامل ژنژیویت است. در این حالت مشکل عمیقتر است و بر بافتهایی که دندانها را نگه میدارند تاثیر میگذارد. پاکتهایی بین لبه لثه و پایه دندانها ایجاد میشود. در داخل این پاکتها باکتریها تجمع میکنند و کانون عفونی بزرگتری ایجاد میکنند و تا زمانی که بافتهای نگهدارنده را کاملاً از بین میبرد پیشرفت میکند. درگیری استخوان آلوئول یکی از بدنام ترین عوارض این بیماری است. با از دست دادن استخوان تحرک دندان ظاهر میشود که در پیشرفته ترین و شدیدترین موارد میتواند منجر به از دست دادن دندان شود. پریودنتیت تهاجمی که در کودکان رخ میدهد باعث از بین رفتن سریع استخوان بین پروگزیمال میشود و این معمولاً در چند نفر از اعضای خانواده رخ میدهد. درمان معمولاً نیاز به مداخله پریودنتیست برای انجام جرمگیری و پلانینگ ریشه دارد. استفاده از آنتی بیوتیکهای سیستمیک معمولاً ضروری بوده و البته کنترل پلاک باکتریایی با رعایت بهداشت دهان و دندان ضروری است. پریودنتیت همراه با برخی بیماریهای سیستمیک مانند سندرم داون، سندرم پاپیلون لفور، نوتروپنی چرخهای و کمبود چسبندگی لکوسیتها وجود دارد.
پریودنتیت نکروزان:
پریودنتیت نکروزان اغلب با سوء تغذیه شدید، عفونتهای ویروسی خاص و برخی نقصهای ایمنی همراه است. این وضعیت با تخریب پاپیلاهای بین پروگزیمال یعنی لثه بین یک دندان و دندان دیگر مشخص میشود. در نتیجه این ناحیه با یک غشای خاکستری مایل به زرد پوشیده میشود و درد زیاد، بوی نامطبوع و تب ایجاد میکند.
موقعیتهای دیگر:
عفونت با ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک به صورت تب، التهاب لثه و درد زیاد در دهان ظاهر میشود. ضایعات در ابتدا مانند تاولهای کوچک هستند و سپس زخم میشوند و با غشایی پوشانده میشوند. التهاب لثه بسیار محسوس است و معمولاً باعث ترشح زیاد بزاق و دفع غذا میشود. این روند بین 10 تا 20 روز طول میکشد و به خودی خود بهبود مییابد و هیچ جای زخمی باقی نمیماند.
چگونه از بیماری لثه در کودکان پیشگیری کنیم؟
به درستی دندان کودک را مسواک بزنید:
بزرگسالان مسئول تمیز کردن لثه و دندانهای کودک شما هستند. شما باید حداقل دو بار در روز این کار را انجام دهید. ابتدا با یک گاز مرطوب و هنگامی که دندانها بیرون میآیند و سپس با یک مسواک نرم و خمیر دندان فلوراید در دوز مناسب دندان کودک را بشویید.
مراقب عادتهای مضر باشید:
عادات مضر دهان را زود تشخیص دهید و آنها را اصلاح کنید. این به کودکان کمک میکند تا سلامت لثه و دهان خود را به طور کلی حفظ کنند.
به طور مکرر به دندانپزشک مراجعه کنید:
کودک خود را قبل از تولد یک سالگی نزد دندانپزشک اطفال ببرید و هر 6 ماه یکبار به ویزیت خود ادامه دهید. متخصص به شما کمک میکند تا از سلامت دهان و دندان آنها مراقبت کنید.
منبع: