آمادگی های لازم برای شرایط اورژانسی

شرایط اضطراری همیشه ممکن است پیش بیاید. یک سقوط از دوچرخه  یا یک تب بالای ناگهانی یا تشنج و یاسقوط کتری بر روی کودک ،همگی شرایط اورژانس هستند و همه ما برای رویاروئی با آنها باید آمادگی داشته باشیم.
اگر موقع غذا خوردن غذا ناگهان در گلوی کودکان گیر کند می دانید باید چه کنید؟ اگر بعد از گزیده شدن با نیش زنبور ناگهان تنفسش قطع شد چه می کنید؟ مهم نیست که شما چقدر مراقب کودکتان هستید اتفاق همیشه رخ می دهد.
از نظر علمی از هنگام آغاز مشکل تا زمانی که احتمال مرگ کودک وجود داشته باشد ،زمان اورژانس محسوب می شود.
خیلی از والدین گمان میکنند همینقدر که شماره تماس اورژانس را می دانند کافی است تا جان فرزندشان را هنگام خطر نجات دهند اما واقعیت این است که این لازم است اما اصلا کافی نیست بنابراین بهتر است با انجام اقداماتی خود را  آماده کنیم تا بتوانیم در این شرایط پیش از رسیدن پرسنل پزشکی ،کمی اوضاع را بهتر کنیم.
در اینجا چند نکته آورده شده است که رعایت آنها به تمامی والدینی که کودک خردسال در منزل دارند توصیه میشود:

1-هر چند وقت یکبار شماره های تماسی که برای دسترسی به اورژانس ،بیمارستان ها یا مراکز درمانی دارید چک کنید تا مطمئن شوید شماره های صحیح را در دسترس گذاشته اید.

2- یک جعبه کمک ها ی اولیه در منزل داشته باشید.می توانید آن را به دیوار نصب کنید تا در دسترس باشد یا محل خاصی را برای آن مشخص کنید تا در صورت نیاز دقیقا بدانید کجا قرار دارد.جعبه کمک های اولیه در یک سوختگی ساده یا بریدگی سطحی بدن هم به دردتان می خورد.

3- تمام شماره های اورژانس را در دسترس همه بگذارید تا کسی مجبور نباشد به دنبال آن بگردد.

4-به کودک یاد بدهید در مواقع اورژانس با چه شماره ای تماس بگیرد و چگونه صحبت کند.به او بگوئید چنانچه سریعا وصل نشد یا پشت خط ماند صبر کند و گوشی را قطع  نکند.اپراتور از او نام ،فامیلی،آدرس منزل و جزئیات حادثه را خواهد پرسید.او می خواهد بداند چه اتفاقی افتاده، کی رخ داده، چگونه رخ داده و چه کسی صدمه دیده است.به کودکتان آموزش بدهید تا زمانی که به نگفته اند میتوانی قطع کنی ،گوشی را قطع نکند.ضمنا گاهی پشت تلفن هم می توانند کودک را تا حدودی راهنمائی کنند تا زمان رسیدن اورژانس چه کند.

5- اطمینان پیدا کنید پلاک منزل از خیابان،از هر طرف، قابل رویت است و پیدا کردن آن برای مامورین اورژانس سخت نیست.آن را محکم به دیوار بچسبانید و طوری نصب کنید که در شب هم به راحتی دیده شود.

6-واکسیناسیون های کودک را به موقع انجام دهید و یادداشتی از تاریخ انجام آن با توضیحات مربوطه در خانه نگهداری کنید.این کار باعث صرفه جوئی در وقت میشود.به عنوان مثال اگر کودکتان علائم یک عفونت خطرناک را داشته باشد،چنانچه پزشک بداند واکسیناسیون هپاتیت برایش به موقع انجام شده، سراغ تشخیص های بعدی میرود.

7-سعی کنید تا جائی که میتوانید اطلاعات خود را در مورد داروهای مختلف،دوز آنها و سایر موارد مربوطه کامل کنید.
ضمنا اگر فرزندتان مبتلا به بیماری است بسیار خوب است که اطلاعات کاملی در مورد داروهائی که به او می دهید و عوارض جانبی آنها داشته باشید.پرسنل اورژانس هم باید در جریان بیماریهای کودک و داروهای مصرفی و دوز آنها قرار گیرند.

8-به پرسنل اورژانس بگوئید فرزندتان چه آلرژی هائی دارد یا به کدام داروها حساس است .این مطلب بسیار مهم است.پیش از آنکه آنها در این مورد سوال کنند، شما باید آنها را مطلع کنید.در این صورت داروهائی به کودک داده نمی شود که حال او را بد تر کنند.

9- نکته آخر اینکه،حتما به کلاس کمک های اولیه بروید و مطالب آموزشی در مورد روشهای احیا در کودکان را بخوانید و ببینید.مانور هایملیخ ، روش بستن گردنبند طبی، درمان اولیه سوختگی و سایر اقدامات اولیه کمکی را یاد بگیرید.به خاطر داشته باشید هر چقدر که حالا وقت صرف آموزش کنید، در شرایط بحرانی وقتتان صرفه جوئی خواهد شد.خیلی خیلی بهتر است که پرستار فرزندتان یا افراد خانواده تان که از کودک مراقبت می کنند نیز در این کلاس ها شرکت کنند.