نوزادان با درگیر شدن در بازی با آینه، مهارت‌های اجتماعی و عاطفی را یاد می‌گیرند. وقتی صحبت از زمان بازی با نوزادان می‌شود، تعداد کمی از اسباب بازی‌ها به اندازه آینه و آنچه در آن می‌بینند برایشان سرگرم‌کننده است. بهترین بخش در مورد آینه بازی این است که نه تنها جنبه سرگرمی در آن وجود دارد بلکه یادگیری و توسعه نیز با استفاده از آینه‌ها اتفاق می‌افتد. نوزادان دوست دارند خود را در آینه نگاه کنند.
به توسعه مهارت‌های تقلید کمک می‌کند:
وقتی کودک به آینه نگاه می‌کند یکی از اولین چیز‌هایی که متوجه می‌شود این است که انعکاس آن کاری را که انجام می‌دهد تقلید می‌کند. تقلید از کاری که والدین انجام می‌دهند به کودک کمک می‌کند تا یاد بگیرد با ایجاد همان حالات صورت یا لحن‌های یکسان در صدا اولین گام را برای ارتباط با اطرافیانش انجام دهد. نشان دادن نحوه بازی با اسباب‌بازی‌ها یا در دست گرفتن یک شی روش‌هایی است که نوزادان از طریق تقلید یاد می‌گیرند.
به تقویت واژه کمک می‌کند:
وقتی نوزادان برای بازی به آینه نگاه می‌کنند روی تقویت واژگان و مهارت‌های زبانی خود نیز کار می‌کنند. زمانی که نوزادان خود را در آینه نگاه می‌کنند این فرصت عالی برای شروع آموزش نام چیز‌هایی مانند بینی، لب‌ها، گوش‌ها، چشم‌ها و موارد دیگر است. هرچه بیشتر با کودک صحبت شود دایره واژگان کودک بزرگتر می‌شود.
خودآگاهی کودک بیشتر می‌شود:
خودآگاهی جز رشد عاطفی اجتماعی یک فرد است. این خودآگاهی از زمان تولد نوزاد شروع می‌شود و تا زمانی که کودک به چهار تا پنج سالگی برسد به رشد خود ادامه می‌دهد. در حالی که به نظر می‌رسد نسبتاً ساده است در فاصله بین تولد تا سن مدرسه رشد کمی از خودآگاهی وجود دارد که برای یک کودک کوچک اتفاق می‌افتد. پنج سطح از خودآگاهی وجود دارد که یک نوزاد در سال‌های اول زندگی‌اش برای رشد آن‌ها تلاش می‌کند. این سطوح عبارتند از:
۱- تمایز:
آگاهی از اینکه بازتابی در آینه وجود دارد و چگونگی تعامل با انعکاس را بررسی می‌کند.
۲- موقعیت:
آگاهی از اینکه توانایی کنترل حرکات دیده شده در آینه وجود دارد و انعکاس حرکات مذکور را تقلید می‌کند.
۳- شناسایی:
آگاهی از اینكه انعكاس در آینه موجودی مجزا نیست بلكه شخص مقابل آینه است.
۴-ماندگاری:
آگاهی از اینکه خود در خارج از آینه کیست و می‌تواند خود را از تصاویر قدیمی مانند تصاویر انتخاب کند.
۵- خودآگاهی متا:
آگاهی نه تنها از اینکه خود چه کسی است، بلکه چگونه توسط دیگران درک می‌شود.
نتیجه‌گیری:
برای تعیین محل قرارگیری نوزاد در مقیاس خودآگاهی یک برچسب روی پیشانی نوزاد قرار دهید. اگر کودک دستش را به سمت خود دراز کند تا برچسب را بکشد متوجه می‌شود که بین خودش و انعکاس تفاوت وجود دارد. برعکس اگر کودک دستش را به سمت آینه دراز کند هنوز خودآگاهی وجود دارد که باید به او کمک کند تا بفهمد آنچه می‌بیند بازتاب است.
منبع:
