انضباط به کودک شما کمک می‌کند تا یاد بگیرد چگونه رفتار کند و چگونه رفتار نکند. در اینجا راهنمایی برای والدینی است که نوزادان یا کودکان نوپا دارند. انضباط می‌تواند موضوع حساسی باشد و والدین در مورد اینکه چه زمانی شروع به تنبیه فرزندان خود کنند سردرگم می‌شوند. تنبیه فرزندتان به معنای تنبیه بدنی نیست، در واقع تاکتیک‌های انضباط بهتری هم وجود دارد. انضباط به کودک شما کمک می‌کند تا یاد بگیرد چگونه رفتار کند و چگونه رفتار نکند. برای کسب اطلاعات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید.
انتخاب یک رویکرد:
انتخاب رویکردی برای تنبیه فرزندتان مستلزم یافتن تعادل مناسب است. انضباط کافی نمی‌تواند باعث شود بچه‌ها احساس ناامنی کنند و والدین احساس کنند که کنترل ندارند. همچنین انضباط منفی بیش از حد و ستایش و پاداش کافی باعث می‌شود که بچه‌ها رفتار خوبی داشته باشند. بنابراین انضباط زمانی مؤثر است که محکم اما منصفانه باشد. این به معنای تعیین محدودیت‌ها و پیامد‌هایی برای رفتار فرزندتان است و در عین حال رفتار صحیح را با پاداش، تمجید و سایر استراتژی‌ها تشویق می‌کنید. همچنین رویکرد شما به چیز‌های دیگری از جمله سبک فرزندپروری، وضعیت رشد فرزندتان و خلق و خوی شما بستگی دارد. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که نظم و انضباط زمانی مؤثرتر است که شما با کودک خود رابطه گرم و محبت‌آمیزی داشته باشید. نکته مهم این است:
شما باید با احترام ارتباط برقرار کنید به زبان آن‌ها صحبت کنید و از تسلیم شدن دوری کنید.
به آن‌ها آموزش دهید که چگونه رفتار خود را مدیریت کنند و مهارت‌های مهمی مانند کنار آمدن با دیگران و درک، مدیریت و ابراز احساسات خود را توسعه دهند.
راهنمای سن به سن
۰تا۳ ماهگی:
نظم و انضباط مؤثر به یک رابطه گرم و حمایتی بین شما و فرزندتان بستگی دارد. برای ایجاد این رابطه به محض به دنیا آمدن نوزاد به او غذا بدهید، وقتی که او گرسنه است، او را عوض کنید یا وقتی ناراحت است او را در آغوش بگیرید و به شیوه‌های معناداری با او تعامل کنید. در این مرحله غیرممکن است که کودک خود را لوس کنید. در این مرحله برنامه‌ریزی دقیق توصیه نمی‌شود. با این حال می‌توانید شروع به توسعه روتین کنید.
یک روال همچنین کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که کودک شما به خوبی تغذیه می‌شود و استراحت می‌کند و از رفتار ناخواسته قبل از شروع آن جلوگیری می‌کند زیرا بچه‌ها هنگام گرسنگی، خستگی یا خواب آلودگی رفتار می‌کنند.
۴تا۹ ماهگی:
شاید کودک شما شروع به غلت زدن، گرفتن، نشستن و خزیدن کرده است. بنابراین مطمئن شوید که خانه خود را ایمن کرده‌اید. کودک شما درکی از درستی و نادرستی ندارد و صرفاً از طریق جوانه زدن مهارت‌های حرکتی ظریف و درشت و تجربه حسی گرفتن چیز‌ها و گذاشتن آن‌ها در دهانش در مورد محیط اطراف خود می‌آموزد. این طبیعی بوده و برای رشد کودک شما حیاتی است. اگر وسایلی دارید که او نمی‌تواند در برابر گرفتن آن‌ها مقاومت کند یا مدام تلاش می‌کند چیزی کثیف را در دهانش بگذارد به سادگی یک اسباب بازی سرگرم‌کننده پیشنهاد دهید.
۱۰تا۱۸ ماهگی:
کودک شما در حال پرت کردن غذا است زیرا کنجکاو بوده و زمانی که غذا را روی زمین تماشا می‌کند سرگرم‌کننده و جالب است. او همچنین می‌خواهد واکنش شما را به این موضوع ببیند، خواه شما ناراحت شوید یا بخندید او از توجه شما لذت می‌برد. شما می‌توانید رفتار را نادیده بگیرید تا زمانی که خطرناک نباشد. اگر فرزند شما منتظر واکنش باشد شگفت‌زده می‌شود. از حرکات برای تقویت پیام استفاده کنید (در حین تقلید پرتاب غذا، سر خود را تکان دهید و در حالی که قرار دادن آن را در دهان تقلید می‌کنید، سر خود را تکان دهید. ) ممکن است یک توپ به او پیشنهاد دهید و به او بگویید به جای آن توپ را پرتاب کند. اگر در وعده غذایی بعدی دوباره این کار را انجام داد این روند را دوباره تکرار کنید.
کار‌های زیر را هم می‌توانید انجام دهید:
بچه‌ها با تماشای اعمال شما یاد می‌گیرند. به عنوان مثال اگر می‌خواهید فرزندتان بدون وسایل الکترونیکی به رختخواب برود همین کار را انجام دهید.
وقتی فرزندتان مطابق با رفتارش رفتار می‌کند تحسین کنید. این باعث می‌شود که او اغلب رفتار خوبی داشته باشد.
فهرستی از قوانین خانواده داشته باشید و محدودیت‌ها و عواقب روشنی را برای رعایت نکردن آن‌ها تعیین کنید.
منبع:
