بزرگ شدن قلب (کاردیومگالی) به این معنی است که قلب شما بزرگتر از حد طبیعی است. اگر عضله آنقدر سخت کار کند که ضخیم شود یا اگر حفره‌ها پهن شوند قلب شما بزرگتر می‌شود. بزرگ شدن قلب یک بیماری نیست بلکه باعث می‌شود قلب سخت‌تر کارکند. قلب بزرگ شده نمی‌تواند خون را پمپاژ کند. این می‌تواند منجر به عوارضی مانند سکته مغزی و نارسایی قلبی شود.
بزرگ شدن قلب چه علائمی دارد؟
گاهی بزرگ شدن قلب هیچ علامتی ندارد. هنگامی که علائم ظاهر می‌شود می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- تنگی نفس
- ریتم نامنظم قلب (آریتمی)
- تورم در پاها و مچ پا ناشی از تجمع مایع (ادم)
- خستگی
- سرگیجه
علائمی که نشان دهنده یک فوریت پزشکی است عبارتند از:
- درد قفسه سینه
- مشکل در حبس نفس
- درد در بازوها، پشت، گردن یا فک شما
- غش کردن
علل بزرگ شدن قلب در چیست؟
هر بیماری که قلب شما را برای پمپاژ خون در بدن شما سخت‌تر کند می‌تواند باعث بزرگ شدن قلب شود. همانطور که ماهیچه‌های بازوها و پاها هنگام کار بزرگتر می‌شوند قلب شما نیز هنگام فعالیت بزرگتر می‌شود. شایع ترین علل بزرگ شدن قلب بیماری ایسکمیک قلب و فشار خون بالا است. بیماری ایسکمیک قلبی زمانی اتفاق می‌افتد که عروق تنگ ناشی از رسوبات چربی در عروق شما مانع از رسیدن خون به قلب شما می‌شوند. سایر شرایطی که می‌تواند قلب شما را بزرگ کند عبارتند از:
- کاردیومیوپاتی:
کاردیومیوپاتی یک بیماری پیشرونده قلبی است که انواع مختلفی دارد. بیماری‌هایی که به عضله قلب آسیب می‌رسانند می‌توانند باعث بزرگ شدن آن شوند. هرچه آسیب بیشتر شود ضعیف‌تر و کمتر قادر به پمپاژ قلب می‌شود.
- بیماری دریچه قلب:
عفونت‌ها و بیماری‌های بافت همبند و برخی داروها می‌توانند به دریچه‌هایی که جریان خون را در جهت صحیح قلب شما جریان می‌دهند آسیب برسانند. هنگامی که خون به سمت عقب جریان می‌یابد قلب باید بیشتر تلاش کند تا آن را بیرون بیاورد.
- حمله قلبی:
در طول حمله قلبی جریان خون به قسمتی از قلب به طور کامل مسدود می‌شود. کمبود خون غنی از اکسیژن به ماهیچه‌های قلب آسیب می‌رساند.
- بیماری تیرویید:
غده تیروئید هورمون‌هایی تولید می‌کند که متابولیسم بدن را تنظیم می‌کند. تولید بیش از حد (پرکاری تیروئید) و کم تولید (کم کاری تیروئید) این هورمون‌ها می‌توانند بر ضربان قلب، فشار خون و اندازه قلب تأثیر بگذارند.
- ریتم نامنظم قلب (آریتمی):
ریتم نامنظم قلب می‌تواند باعث برگشت خون در قلب و در نهایت آسیب به عضله شود.
چه کسانی در معرض خطر بیشتری هستند؟
اگر در معرض بیماری‌های قلبی قرار دارید احتمال ابتلا به کاردیومگالی بیشتر است. عوامل خطر عبارتند از:
- فشار خون بالا
- چاقی
- شیوه زندگی کم تحرک
- والدین یا خواهر یا برادر با بزرگ شدن قلب
- حمله قلبی گذشته
- اختلالات متابولیک مانند بیماری تیروئید
- مصرف زیاد یا بیش از حد مواد مخدر یا الکل
بیماری قلبی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک شما با یک معاینه فیزیکی و بحث در مورد علائم شما شروع می‌کند. تعدادی آزمایش مختلف می‌توانند ساختار و عملکرد قلب شما را بررسی کنند. اشعه ایکس قفسه سینه اولین آزمایشی است که پزشک شما انجام می‌دهد زیرا می‌تواند نشان دهد که آیا قلب شما بزرگ شده است یا خیر. آزمایشاتی مانند این می‌تواند به پزشک شما در یافتن علت بزرگ شدن قلب کمک کند:
الکتروکاردیوگرام بر فعالیت الکتریکی قلب شما نظارت می‌کند. این می‌تواند ریتم- نامنظم قلب و ایسکمی را تشخیص دهد.
- آزمایش خون موادی را در خون شما بررسی می‌کند
یک تست استرس شامل راه رفتن روی تردمیل یا رکاب زدن دوچرخه ثابت در حالی که- ریتم قلب و تنفس شما تحت نظارت است. این می‌تواند نشان دهد که قلب شما در حین ورزش چقدر سخت کار می‌کند.
- اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) از اشعه ایکس برای تولید تصاویر دقیق از قلب و سایر ساختارهای قفسه سینه استفاده می‌کند. این می‌تواند به تشخیص بیماری دریچه یا التهاب کمک کند.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از آهنرباهای قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویری از قلب شما استفاده می‌کند.
منبع:
