همه کودکان ناشنوا از زبان اشاره استفاده نمی‌کنند. هر کودک ناشنوا روش ارتباطی ترجیحی دارد.
توجه آنها را جلب کنید:
برای جلب توجه یک کودک ناشنوا می‌توانید دست تکان دهید، میز را بکوبید یا به شانه‌های او ضربه ملایمی بزنید.
هنگام صحبت با آنها روبروی آنها قرار بگیرید :
سعی کنید به سطح آنها برسید تا بتوانند چهره شما را به وضوح ببینند. در حین صحبت حرکت نکنید زیرا این امر باعث می‌شود که کودک نتواند صدای شما را بشنود و لب بخواند.
واضح و طبیعی صحبت کنید:
کودکان ناشنوا سعی می‌کنند لب‌خوانی کنند بنابراین به شما نیاز دارند که کلمات را به طور معمول بیان کنید. آهسته یا با صدای بلند صحبت کردن لب خوانی را بسیار مشکل‌تر می‌کند.
مراقب حرف زدن خود باشید:
پوشاندن دهان با دست، غذا خوردن، جویدن آدامس یا سیگار کشیدن می‌تواند لب‌خوانی را بسیار دشوار کند. همچنین هر صدایی را که می‌سازید خفه می‌کند.
در صورت امکان از نشانه‌های حرکتی و اشیا استفاده کنید:
به آنچه می‌گویید اشاره کنید. به عنوان مثال اگر می‌گویید شام آماده است می‌توانید چاقو را نشان داده و به میز شام اشاره کنید.
رو به روی نور صحبت نکنید:
ایستادن کنار پنجره یا در نور خواندن لب را بسیار مشکل می‌کند.
تند تند صحبت نکنید:
فهمیدن مکالمات زیاد برای کودک ناشنوا دشوار است.
استفاده از سمعک:
سمعک و کاشت حلزون شنوایی کودک را تقویت می‌کند. صداهای پس زمینه مانند ترافیک یا رادیو می‌تواند گوش دادن به کودک را دشوار کند. با بستن پنجره‌ها، درها و خاموش کردن دستگاه‌ها سر و صدای غیر ضروری را آرام کنید.
هرگز نگویید بعداً به شما می‌گویم:
کودکان ناشنوا از کلمه "بعداً به شما می‌گویم" بدشان می‌آید. آنها می‌خواهند درست مانند دیگران در جمع صحبت کنند. بنابراین اگر یکی از روش‌ها جواب نداد نگران نباشید. می توانید از طریق تلفن، ایمیل یا قلم و کاغذ با فرد ناشنوا و کم‌شنوا صحبت کنید.
منبع:
www.ndcs.org.uk
