چگونه فرزندان مستقل تربیت کنیم؟

هر والدینی روش منحصر به فرد خود را برای تربیت فرزندان خود دارند اما هدف نهایی آنها یکی است. کودک برای رشد در این دنیا نیاز دارند در سن بلوغ مستقل شوند. آنها باید قبل از ورود به دنیای واقعی نقاط قوت و ضعف خود را بدانند و عزت نفس داشته باشند. سالها طول می کشد تا کودک مستقل و مسئول شود. فرایند یا مسیر رسیدن به استقلال اگر چالش برانگیز است اما مزایای متعددی را برای کودک به همراه دارد از جمله افزایش اعتماد به نفس و بهبود مهارت حل مسئله.
 

در چه سنی باید به کودک آموزش داد تا مستقل باشد؟

در حدود سه تا پنج سالگی کودک به چندین مرحله فیزیکی، اجتماعی، عاطفی و شناختی دست می یابد. آنها یاد می گیرند که در چندین فعالیت با سایر کودکان شرکت کنند و فعالیت‌های خاصی را بدون کمک دیگران انجام دهند. آنها همچنین به معاشرت و انجام کارهای روزمره علاقه نشان می‌دهند. بنابراین این سن مناسب برای شروع سفر آنها به سمت استقلال است.

چگونه فرزندان مستقل تربیت کنیم؟

1- یک روال عادی تنظیم کنید:

با ایجاد یک روال عادی برای آنها کودکانتان را از سردرگمی دائمی رها کنید و به آنها کمک کنید تا وظایف خود را بهتر انجام دهند. هنگامی که آنها خود را به کارهای خاص عادت دادند می‌توانید آنها را با کارهای جدید آشنا کنید. اطمینان حاصل کنید که هنگام ایجاد یک روال معمول برای فرزند خود زمان را در نظر بگیرید. اگرچه کودکان می‌توانند بیشتر وظایف را مانند یک بزرگسال انجام دهند اما برای انجام آنها به زمان بیشتری نیاز دارند.

2- بگذارید آنها در کارهای خانه به شما کمک کنند:

مستقل بودن نیز به معنی آموزش در انجام کارهای خانه است. آشنایی آنها با کارهای خانه در سنین پایین می‌تواند آنها را مسئول‌تر کند. همچنین می‌تواند مهارت‌های مدیریت زمان و تصمیم گیری آنها را توسعه دهد. می‌توانید از فرزند خود بخواهید در نظافت خانه  شستن لباس‌ها، چیدمان قفسه‌ها و غیره به شما کمک کند. همچنین می‌توانید برای همه اعضای خانواده یک نمودار وظیفه ایجاد کنید و از همه بخواهید تا به وظایف خود ادامه دهند.

3- در تصمیم گیری به آنها کمک کنید:

تصمیم گیری مهارت مهمی است که باید در حین تلاش برای مستقل بودن روی آن کار کنید. در سالهای اولیه کودکتان شما بیشتر تصمیمات او را برای او خواهید گرفت. حتی در آن صورت سعی کنید بین گزینه‌ها یکی را انتخاب کنید. ممکن است بین دو لباس، دو اسباب بازی یا دو فعالیت یکی را انتخاب کنند. به آنها اطلاع دهید که انتخاب آنها مهم است و آنها قادر به انتخاب هستند. اگر آنها گیر کرده اند موارد مشابه را به خاطر بیاورید و به آنها بگویید که چگونه تصمیم گرفتید. با گذشت زمان و با رسیدن آنها به نوجوانی می توانید از آنها بخواهید تا در فرایندهای تصمیم گیری در خانواده نیز شرکت کنند.

4- تلاش آن‌ها را ستایش کنید نه نتیجه را:

راه مستقل بودن فرزند شما آسان نیست. چندین تلاش ناموفق قبل از یک تلاش موفق وجود خواهد داشت. به عنوان والدین وظیفه شما این است که تلاش های آنها را تحسین کنید تا نتیجه بگیرند. بگذارید درک کنند که شکست آنها را قوی‌تر می‌کند. توجه به تلاش های آنها همچنین می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند. با اجازه دادن به فرزند خود در مواجهه با مشکلات به او اجازه دهید تا بر تلاش‌های خود تمرکز کند .

5- بگذارید به تلاش‌های خود ادامه دهند:

به عنوان والدین سخت است که فرزندان خود را در انجام وظیفه‌ای با مشکل مواجه کنید. اما کمک شما در همه کارها به آنها اعتماد به نفس را آموزش نمی‌دهد. بگذارید آنها مرتکب اشتباه شوند و سعی کنید وقتی می‌توانند وظیفه را مدیریت کنند، دخالت نکنید به عنوان مثا اگر آنها یک توپ را از دست داده اند فوراً توپ جدیدی به آنها ندهید یا بروید و آن را برای آنها پیدا کنید. سرنخ هایی به آنها بدهید و از آنها بخواهید خودشان آن را پیدا کنند و جستجوگر باشند. چنین کارهای کوچکی می‌تواند به آنها در بهبود مهارت حل مسئله کمک کند زیرا در هنگام یادگیری استقلال مفید است.

6- بگذارید آنها به خودشان وابسته باشند:

اگر همه چیز مورد نیاز آنها در دسترس آنها باشد ممکن است وابسته شوند. اجازه دهید فرزندتان برای به دست آوردن وسایل مورد نیاز خود تلاش کند. به عنوان مثال می‌توانید لباس‌ها یا کیف‌های مدرسه خود را برای آنها آماده نگه ندارید و اجازه دهید آنها خودشان این کار را انجام دهند. بگذارید آنها با عواقب عدم آمادگی روبرو شوند. سرانجام آنها در بیشتر موارد به خود وابسته می شوند.

7- بگذارید مستقل بازی کنند:

برای بچه‌ها بسیار مهم است که وقت خود را صرف یادگیری استقلال کنند. فعالیتهایی که آنها به طور مستقل انجام می‌دهند می‌تواند به پرورش خود مختاری، ایجاد خلاقیت و بهبود مهارت حل مسئله کمک کند. با چند دقیقه در روز شروع کنید و زمان تنهایی آنها را به تدریج افزایش دهید. برای کودکان نوپا آنها را در محیط امن کودکان بگذارید و بازی کردن آن‌ها را تشویق کنید. می‌توانید چند کتاب رنگ آمیزی و پازل به آنها بدهید.

8- قوانین را به آنها یاد بدهید:

اگر از آنها خواسته اید که خود را برای مدرسه آماده کنند اما وظیفه یردن آنها به مدرسه بر عهده شما است به آنها مهلت دهید. به آنها اطلاع دهید که تاخیر پذیرفته نمی‌شود. اگر آنها نتوانند قوانین خانه را رعایت کنند به آنها اطلاع دهید که عواقبی در پی خواهد داشت.

9- تلاش‌های آنها را تحسین کنید:

به یاد داشته باشید که فرزند شما هنوز کوچک است و برای چیزی تلاش می کند که تسلط بر آن سالها طول بکشد. رفتارهای مناسب را تحسین کنید زیرا به تقویت علاقه و اعتماد به نفس آنها کمک می کند. آنها را تشویق کنید تا به غرایز خود اعتماد کنند و به آنها یادآوری کنید که افراد شایسته ای هستند. اجازه دهید از دوران کودکی خود لذت ببرند در حالی که یاد می‌گیرند مستقل باشند.

10- از تحسین زیاد خودداری کنید:

در حالی که خوب است از تلاش‌ها و رفتارهای خوب فرزند خود تعریف کنید اما به او بگویید که در هر کاری که انجام می دهد برای او مفید نیست. آنها ممکن است در نهایت باور کنند که هیچ چیز برای آنها غیرقابل دستیابی نیست. این می‌تواند بر اعتماد به نفس آنها در مواجهه با مشکلات تأثیر بگذارد زیرا آنها آمادگی کمتری برای آن دارند. در اینجا آنچه شما می‌توانید انجام دهید سعی کنید فرزند خود را در مورد کاری که قبلاً شکست خورده ستایش کنید. از آنها بخواهید تا زمانی که مهارتی را فرا نگرفته اند تلاش کنند.

منبع: www.momjunction.com