بازی درمانی نوعی مشاوره یا روان درمانی است که از بازی برای ارزیابی، پیشگیری یا درمان چالش‌های روانی اجتماعی استفاده می کند. اگرچه بازی درمانی می تواند برای بزرگسالان استفاده شود اما بیشتر برای کودکان استفاده می شود. بازی درمانی به نظر می رسد که فقط در مورد سرگرم شدن با اسباب بازی است. با این حال تحقیقات نشان می دهد بازی درمانی در درمان انواع مسائل مربوط به سلامت روان و اختلالات رفتاری موثر است.
چرا از بازی درمانی استفاده می‌شود؟
کودکان فاقد مهارت‌های شناختی و کلامی برای صحبت در مورد برخی مسائل هستند. به عنوان مثال اندوه می تواند بسیار پیچیده باشد و کودک ممکن است در بیان کلمات افکار و احساسات خود دچار مشکل شود. کودکان اغلب احساسات خود را با اسباب بازی نشان می دهند. کودکی که عزیزی را از دست داده است می تواند از عروسک‌ها برای به تصویر کشیدن شخصیت غم انگیزی که دلش برای دوستش تنگ شده است استفاده کند. یا کودکی که شاهد خشونت خانگی بوده است ممکن است از خانه عروسکی برای نشان دادن کودکی که زیر تخت مخفی شده است استفاده کند زیرا بزرگسالان در حال دعوا هستند. بازی درمانی در موارد زیر به کودک کمک می کند:
- احساسات را به شیوه ای سالم شناسایی و بیان کنید
- مهارت‌های بین فردی آنها را تقویت کنید
- مهارت‌های اجتماعی جدید را بیاموزید
- مهارت‌های حل مسئله را بهتر تمرین کنید
ابزارها و رویکردهای رایج در بازی درمانی چه مواردی هستند؟
بسیاری از درمانگران یک اتاق بازی درمانی اختصاصی دارند که پر از مواردی است که به روند درمانی کمک می کند. برخی از اسباب بازی‌های رایج بازی درمانی عبارتند از:
ٰچهره‌های اکشن
مجسمه‌های حیوانات
لوازم هنری
بلوک‌ها
خانه عروسکی با عروسک
آشپزخانه با غذای تظاهری
اسباب بازی‌های موسیقی
دستبند بازی کنید
عروسک‌ها
سینی ماسه ای با مجسمه
ماشین‌های اسباب بازی
رویکرد راهنما:
در برخی شرایط بازی درمانگران ممکن است از استراتژی‌های هدایت کننده استفاده کنند. هر جلسه ممکن است موضوع یا هدف خاصی داشته باشد که باید به آن پرداخته شود. ممکن است به کودک گفته شود: امروز ما با عروسک بازی می کنیم. این عروسک خیمه شب بازی شما خواهد بود یا درمانگر ممکن است یک بازی خاص را برای بازی انتخاب کند.
انواع بازی درمانی چه مواردی هستند؟
- فرزند درمانی:
والدین درگیر می شوند و درمانگر نحوه تعامل با کودک را از طریق بازی به والدین آموزش می دهد. هدف از بین بردن شکاف ارتباطی بین کودک و والدین است.
- درمان با سینی ماسه ای:
کودک می تواند با استفاده از اسباب بازی‌های مینیاتوری مانند مردم و حیوانات در یک جعبه کوچک پر از ماسه صحنه ای ایجاد کند. صحنه ایجاد شده به عنوان بازتابی از زندگی خود کودک عمل می کند و فرصتی برای حل تعارض، رفع موانع و پذیرش خود به شما می دهد.
- کتاب درمانی:
درمانگر و کودک ممکن است با هم کتاب بخوانند تا مفاهیم یا مهارت‌های خاصی را کشف کنند.
- بازی خیالی:
ممکن است به کودک اسباب بازی‌هایی داده شود که قوه تخیل را برانگیزد مانند لباس برای بازی آرایش، خانه عروسکی، عروسک‌ها یا چهره‌های اکشن که ممکن است مستقیم یا غیرمستقیم باشد.
در خانواده مشارکت داشته باشید:
خانواده‌ها معمولاً بخش مهمی از درمان کودک هستند. سطح درگیری با این حال توسط درمانگر تعیین می شود. گاهی اوقات والدین ممکن است با کودک در جلسات شرکت کنند. اگر هدف کار بر روی مسائل خانوادگی است والدین ممکن است مستقیماً در بازی درمانی مشارکت داشته باشند (مانند مورد در مورد فرزند درمانی). یک کودک ممکن است به تنهایی در جلسات شرکت کند. معمولاً درمانگر در مورد اهداف و پیشرفت درمان با مراقبین ارتباط برقرار می کند.
گروه درمانی:
بازی درمانی ممکن است در تنظیمات گروهی استفاده شود. به عنوان مثال گروه غم و اندوه کودکان ممکن است شامل کودکان هم سن و سالی باشد که در بازی درمانی شرکت می کنند تا به آنها در مقابله با فقدان خود کمک کنند. آنها ممکن است با عروسک ها بازی کنند بازی‌هایی انجام دهند که به آنها کمک می کند احساسات خود را تشخیص دهند یا به صورت گروهی در پروژه‌های هنری شرکت کنند.
طول جلسه:
طول جلسات بازی درمانی بسته به اهداف درمانی و نیازها و توانایی‌های کودک متفاوت است. بیشتر جلسات بین 30 تا 50 دقیقه طول می کشد. قرار ملاقات‌ها ممکن است در هر نقطه از یک بار در ماه تا دو بار در هفته برنامه ریزی شود.
چطور بازی درمانی را پیدا کنیم؟
یک متخصص بهداشت روان دارای مدرک کارشناسی ارشد یا بالاتر می تواند از بازی درمانی در درمان استفاده کند. برخی از درمانگران آموزش‌های تخصصی در زمینه بازی درمانی دارند در حالی که برخی دیگر چنین ندارند.
منبع: www.verywellfamily.com
