چرا داد زدن روی بچه ها تاثیری ندارد؟

هیچ کس دوست ندارد سر فرزندش داد بزند. داد زدن تحقیر آمیز و شرم آور است و می‌تواند یک تجربه ترسناک باشد به خصوص برای کودکان. در حالی که بیشتر والدین می‌گویند آنها مقصر هستند که صدای ما را بلندتر و بیشتر از آنچه گاهی اوقات می خواهیم بلند می کنند. به هر حال عصبانیت یک احساس مشترک است که هر وقت بخواهیم اوضاع متفاوت باشد احساس می شود. به عنوان مثال: کاش دخترم خواهر کوچکش را لوس نکند یا کاش پسرم حقیقت را در مورد جایی که شب گذشته بود به من می گفت. این رفتارها رفتارهایی است که والدین آرزو میکنند بتوانند در فرزندانشان تغییر دهند تا منجر به عصبانیت نشود.

با جنگ و دعوا نمی توانید چیزی را به کودک آموزش دهید

شما بر سر آنها فریاد می کشید زیرا مغز آنها می گوید این فریاد زدن به معنی تهدید است و به طور موثر قسمتهای دیگر مغز را که به حفاظت و دفاع اختصاص ندارند خاموش می کند. از طرف دیگر ارتباط آرام با یک کودک باعث می شود تا احساس امنیت کند و درسی را که می آموزد بهتر یاد بگیرد.

داد زدن باعث می شود فرزندان ما بی ارزش شوند

موضوع مشترکی که همه افراد را به هم پیوند می دهد احساس ارزشمند بودن است. برای اکثر ما احساس ارزشمند بودن توسط دیگران این است که چگونه ارزش شخصی خود را اندازه می گیریم و اینکه چگونه برای جهان پیرامون خود اهمیت داریم. وقتی سر ما فریاد می کشند خود را ناکافی می بینیم و توانایی های خود را زیر سوال می بریم. وقتی عصبانی می شویم و شروع به داد زدن می کنیم خودمان را به عنوان چکش و همه اطراف خود را میخ می بینیم. در چنین حالتی فرزندان ما مانند دشمن به نظر می رسند نه مانند انسانهایی که برای آنها ارزش قائل هستیم و آنها را دوست داریم. در کل فرزندان ما هرگز نباید احساس دشمن بودن کنند.

فریاد به اضطراب، افسردگی و کاهش عزت نفس دامن می زند

مطالعات نشان داده است كه كودكانی كه سرشان فریاد می زنند مستعد اضطراب هستند و سطح افسردگی آنها افزایش می‌یابد. کودکان از والدین خود اضطراب می گیرند. فریاد زدن هرگز تجربه آرامش بخشی نیست.

پیوندها با داد زدن شکسته می شود

داد و فریاد ارتباط شما با فرزند شما را قطع می کند. داد زدن همدلی ایجاد نمی کند. این باعث می شود شما و فرزندتان با یکدیگر اختلاف داشته باشید. به طور کلی کودکان در جایی که احساس سرپیچی، دفاعی و قطع ارتباط با شما کرده اند تعاملات را ترک می کنند.

به جای داد و بیداد با عصبانیت چه کنیم؟

اولین قدم برای انتشار خشم شناختن آن است. لحظه ای که عصبانیت خود را بشناسید  قشر پیشانی خود را فعال کرده و احساسات مارپیچ خود را قطع می کنید. این در مورد بردن مغز شما از حالت احساس به حالت تفکر است. به گفته کارشناسان روش های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد:

نفس عمیق بکشید

به عقب برگردید

در جای خود بدوید

تا وقتی که آرام نشوید کمترین حرف را بزنید

به افکار نشاط آور فکر کنید که شما را از لبه فریاد برمی گرداند

دستان خود را زیر آب روان قرار دهید

حتی اجبار لبخند یا خندیدن می تواند به مغز شما پیغام دهد که شرایط اضطراری نیست

نتیجه گیری:

داد نزدن وقت می خواهد و برای بیشتر ما زمان و تمرین زیادی لازم است تا درنهایت به رفتار غیر مولد و مضر پایان دهیم. فریاد زدن هنگامی که با کودک خود ارتباط قوی دارید بسیار راحت تر است. لذت بردن و قدردانی از فرزندانمان باعث می شود والدین رضایت بیشتری داشته باشند.

منبع: www.parents.com