در گذشته پزشکان اوتیسم را با توجه به چهار زیرگروه مختلف از این بیماری تشخیص می دادند. با این حال ، متخصصان مراقبت های بهداشتی اکنون اختلال طیف اوتیسم را به عنوان یک طبقه بندی گسترده با سه سطح مختلف دسته بندی می کنند تا میزان حمایت یک فرد اوتیسم را مشخص کنند. قبل از سال 2013 ، متخصصان مراقبت های بهداشتی چهار نوع اوتیسم را چنین تعریف کردند:
اختلال طیف اوتیسم (ASD)
سندرم آسپرگر
اختلال تجزیه در دوران کودکی
اختلال رشد فراگیر
اختلال طیف اوتیسم چیست؟
تفاوت در افراد اوتیسم اغلب از اوایل کودکی وجود دارد و می تواند بر عملکرد روزانه تأثیر بگذارد. افراد اوتیسم می توانند چالش هایی را تجربه کنند: در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران مشکل دارد و رفتارهای تکراری
تفاوت در افراد مبتلا به ASD به طور کلی در 2 سال اول زندگی ظاهر می شود. همچنین این شیوع در پسران سه تا چهار برابر بیشتر از دختران است، اگرچه برخی تحقیقات نشان می دهد این ممکن است به دلیل تعصب باشد، زیرا برخی از دختران اوتیسم ممکن است تشخیص داده نشوند. علائم اولیه ASD می تواند شامل موارد زیر باشد:
تماس چشمی کم یا ناسازگار
اشتراک گذاری لذت از اشیا یا فعالیت ها با اشاره یا نشان دادن چیزها به دیگران
پاسخ دادن به تلاشهای بزرگسالان برای جلب توجه
مشکل در ارتباط عقب و جلو
طولانی صحبت کردن بدون ارزیابی علاقه دیگران
صدای صاف
در حالی که افراد اوتیسم ممکن است با چالش های زیادی روبرو شوند، ممکن است تفاوت هایی نیز داشته باشند که بسیاری نقاط قوت آنها را در نظر می گیرند. این شامل:
حافظه برتر برای حقایق و ارقام
دانش تخصصی در موضوعات مورد علاقه
سطح بالایی از انگیزه و اشتیاق در فعالیتهای مورد علاقه
درجه بالایی از دقت در کارهای مختلف
رویکردهای ابتکاری برای حل مسئله
توجه استثنایی به جزئیات
چه طور اوتیسم را مدیریت کنیم؟
درمانها و مداخلات رفتاری متعدد می تواند به بهبود چالشهای خاصی که افراد اوتیسم با آن روبرو هستند کمک کند. متخصصان بهداشت معمولاً توصیه می کنند که درمان های ASD در اسرع وقت پس از دریافت تشخیص کودک انجام شود. مداخله زودهنگام می تواند مشکلات آنها را کاهش دهد و به آنها امکان سازگاری و یادگیری مهارت های جدید را می دهد. استراتژی های مدیریت ASD ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان آموزشی و تکاملی
رفتار درمانی برای کمک به یادگیری مهارت های زندگی و غلبه بر چالش های دیگر
گفتار، زبان و کاردرمانی برای کمک به مهارتهای اجتماعی ، ارتباطی و زبانی
دارو برای مقابله با مسائل بهداشت روان همراه ، مانند تحریک پذیری ، پرخاشگری ، رفتارهای تکراری ، بیش فعالی ، مسائل توجه ، اضطراب و افسردگی
منبع: www.medicalnewstoday.com
