درد میکشم از ته دل خودمو عذاب میدم وای چرا من مادر خوبی ندارم خدایا تا کی بی عدالتی چرا پدرم منو دوس نداشت چرا مثله بقیع ی خواهر خوب نداشتم خدایا چرا طلبکارم پاشم خودکشی کنم?بچم چی ?میشینم گریه میکنم خودمو ازار میدم از اعماق وجودم حس میکنم درد میکشم و زمانی که من درد میکشم تمام دشمنان و بدخواهانم از ته دل خوشحالند و انهارا ب ارزویشان رساندم از درون احساس میکنم وجودم گندیده از بی عدالتی از غم این غم شوخی با کسی ندارد یک روز ک انتظارش را ندارم با علایم خاص میروم دکتر روزی ک بلاخره با خودم کنار امدم و فهمیدم ک زندگی ارزش غصه ندارد اما ان روز میشنوم که من سرطان دارم (عامل اصلی غم)
یا ام اس(از استرس و ناراحتی بیش از حد)بیماری هایی فوق خشن ک ب جانت می افتند اینبار تازه میفهمی چ بر سرت امد ب چ دلیل این دفعه تو بی عدالت بودی که به جسم خودت ب کودکت هم رحم نکردی حالا چه میشود?خیلی ها ترحم خیلی هاهم برایشان مهم نیس حتی بعضی ها میگویند چ بهتر سهم من از زندگی چ بود حالا که من مردم کسی ب فکرم نیس کودکم چه میشود همه با ترحم نگاهش میکنند و بعضی ها تو دلشان میگویند حقش بود بچه همچین مادری بلاخره جاری است دیگر از دنیا توقع بیشتری نیست وقتی خودت ب خودت رحم نکردی بیا انقد بخند و شاد باش ک ان غصه ها پاک شوند چون تنها کسی که با چاقوی تیز و برنده غم غصه زخمی میشود خودت و بعد فرزندت است پس زندگی کن بخند شاد باش تا تمام ثروت ها و خوشبختی های جهان را جذب کنی و همیشه لبخند کودکت در ذهنت هک شود در آغوش تو قد بکشد
