من گریه کردنو یادم رفته بود
من سنگ بودم
ن میخندیدم
ن گریه میکردم
ولی فک میکردم همه چی عوض شده
بالاخره میتونسم خوشحال باشم
واس داشتن یچیز مهم تو زندگیم ذوق کنم
یکی ک خودم انتخابش کردم ن خانواده
ولی یهو ترک شدم و دور
و مجبور شدم در حقیقت هم ترک کنم
حالا من موندم و ی حس مزخرف بی اعتمادی نسبت ب همه چی
لیا مرده خیلی وقته
من منتظر مرگ نیستم
من منتظر روزای خوبم
ولی هرچقد میگذره میفهمم این روزا روزای خوبم بودن
لیا من خبر ندارم چ اتفاقی اوفتاده
اما ازت بزرگ ترم تجربه ام خیلی بیشتر از توعه
نزدیک 6 ساله ی شب راحت نخوابیدم
ی شب آروم نبودم
نمیدونم تقاص چیو پس میدم
من کلن آدم خوبی نبودم
چن ساله توبه کردم
ولی منو حرفم اینجاس
منتظر روز خوب نمون
نمیان هیچ وقت
فقط بایدساختش و از همین الان لذت برد
آدما رو رها کن لیا
ساخته شدن ضربه بزنن
درک نکنن
نفهمنت
آدما همینن
منم ی شب دیگ هیچ کسو نداشنم
رها کردم
و بعد فهمیدم آدم خوبو باس پیدا کرد و نگه داشت
آدم خوب خودش میمونه
میسسازه
درکت میکنه
کسی ک بخواد رها کنه آدم ت نیست
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز