منم زیاد از اون ارامشا ندارم
فقط ی جمله را دوستم بهم گفت
سعی میکنم اونو رعایت کنم
"وقتی ک تو تک تک لبخندایی ک زدی لاقل یبار خدارا شکر نکردی ، هیچوقت حق نداری با تک تک دونه های اشکت از خدا گله کنی"
میدونی بعد اون سعی کردم تک تک چیزایی ک میاد تو زندگیمو شکر کنم
حتی افتضاح ترین چیز باشه
میفهمم چ ارامشیو میگی
منم از اون با ایماناش نیستم ک ارامش مطلق داشته باشم
خیلییی سعی کردم نمازامو اوکی کنم
ن بخاطر هیچی
فقط بخاطر اینکه ارامش خاصی داره وقتی باخدا حرف میزنی
ولی متاسفانه هیچوقت نتونسم ادامه بدم
شاید الان برات خنده دار باشه ها
ولی نماز را امتحان بکن
ی دعا هم کنارش بکن
اگ مستجاب نشد من اسممو عوض میکنم
حالا نماز را گفتم یادم اومد
زرتشت ی جمله قشنگ داره میگه:
کاش اونقدر اب داشتم ک جهنمو خاموش میکردم و اونقدر اتیش داشتم ک بهشتو اتیش میزدم..تا مردم خدارا بخاطر خودشون بپرستن ن بخاطر بهشت و جهنم)نمیدونم یهو چرا یاد این افتادم