شب های تنهایی همرنگ گیسوته
آغوشتو وا کن بانوی مهتابی
دلواپسی هامو با خنده ای کم کن
ک تویی پایان تردید و بی تابی
.
.
.
گفتی ت شدی دوای دردام
بی ت صب میکنم واسه فردام
واسه گرمی لبات بام ت سرما
بقیه رو ول اونا همه ادان
بدون ک همیشه منو داری
بدون نباشی میشم ت خالی
انقد خوبه همیشه انگار ت خابیم
بگو بیبی هیچ وقت تنهام نمیزاری...