آره بچههای دت دتمون
دلم تنگ شده دیگه واسه تک تکتون
واسه شیوا و ریحون
واسه لیا و کاترین
کوچه فرداد بگیری تا کامرانیه
اول ما روانی شدیم تا یه روز جهانی شدیم
یه موقع هایی بود دنیا قشنگ بود
یه موقع هایی بود میرفت جلو
یه موقع هایی بود هر ورمون رنگ بود
میخندیدیم ما شب تا صبح