من رشتیم و ۳ ساله اومدم تو یه شهری که خیلی بی امکانات و دلگیره .
بعد از ازدواج قرار بود بریم تهران ولی اومدیم اینجا ب خاطر کار همسرم .
۸ ماهه نرفتم رشت چون ده ساعت راهه دوره .
اینجا خیلی دلم میگیره هیچ کسو ندارم . خانواده همسرم هستن ولی همه اشون کار میکنن و مثه فامیل خود آدمم نمیشن .
منم کار میکنما . ترجمه میکنم . رشته ام زبان بود .
اینجا هیچ دوستیم پیدا نمیکنم چون اصلا هم فرهنگ و هم زبان نیستیم .
نگید کدوم شهر . چون میریزن سرم .شمال غربم .