بادختر ده ساله چکا کنم دوستای گلم؟؟؟

مسلما هیچچچ مادر پاره تنش رو مستوجب یه اخم ساده نمیدونه چه برسه به کتک و دعوا... اما واقعا بعضی مواقع مادر بعنوان یک انسان کم میاره عصبی میشه و باید یاد بگیره خودشو کنترل کنه این کار خیلی مهمه. البته با تنبیه بدنی بشدت مخالفم و همین رو میدونم که حفظ ارامش خیلی خیلی مهمه.

ضمن اینکه به نظرم خیلی از پرخاشگری ها و لجبازیهاش می تونه در اثر ورود فرزند دومتون باشه اجازه ندید وجود فرزند دومتون به جای اینکه فرصتی باشه برای دخترتون تا حس خواهریش تقویت بشه و موجب افزایش اعتماد به نفس و احساس بزرگی اون بشه باعث بشه که بین شما و اون فاصله بیفته و موجب دشمنی اون با برادرش بشه. عزیزم امیدوارم با صبر و حوصله بتونی به مشکلاتت غلبه کنی. اینو بدون که اولین اولویت یه مادر تو زندگی تربیت یک فرزند خوب هست.

دوست عزیز همه ما این دوران رو گذروندیم اولا شما و پدرش باید به خودتون مسلط باشید با عصبی شدن و کتک زدن نه تنها کاری درست نمیشه بلکه بدتر و درآینده باعث مشکلات لا ینحل میشه به نظر من شما ابتدا رو خودتون و ارتباطتون با همسرتون کار کنید اگر رابطه شما خوب باشه حتما روی فرزندتون موثر هست و شما توقع نداشته باشید یه شبه رفتار فرزندتون تغییر کنه شما باید با اون مثل دوست رفتار کنید عزیزترین و ارشمندترین دارایی شما فرزندتون هست آیا غیر از اینه؟ شما باید نهایت تلاشتون رو انجام بدید. مثلا مادر و پدری که از فرزندشون توقع کتاب خوندن و مطالعه دارن ولی دیغ از این که خودشون یک صفحه کتاب بخونن محبت رو در زندگیتون جاری کنید نسبت به همسر اول و فرزند اگر بچه ها محبت واقعی رو در خانواده حس کنن خیلی از مشکلات حل میشه اول آرامش خودتون و هسرتون مهمترین عامله و سعی کنید دوستانه با فرزندتون برخورد کنید کاری نکنید که بعدها خوتون رو سرزنش کنید برای کارهای خشونت امیز عصبانیت و رفتارهای نادرست و نابجا فرزند دختر نیاز به مهر و محبت و اعتماد به نفس بیشتری داره و مادر میتونه بزرگترین حامی اون باشه