بچه ها من یه اخلاق دارم عاشق کسی هم باشم چند روز نبینمش یادم میره
مثلا من دو هفته پیش یه رابطه یک ساله مثلا عاشقانه رو تموم کردم و خانوادم و دوسنام فکر میکردن من نابود میشم اما به طرز عجیبی ۳ روز بعد کاملا یادم رفت و پذیرفتم که تموم شده درسته ناراحتم قلبا اما نه در حدی که روی زندگیم اثر بزاره بیرون میرم خرید میرم درس میخونم فیلم میبینم غذا میخورم خیلی عادی هستم و دیگه قیافش کامل یادم نمیاد انگار مثلا غریبع بوده با اینکه ما خیلی زیاد صمیمی بودیم
نمیدونم چرا اینجورم؟
با خودتون صادق هستین؟
الان داغی نمیفهمی
مگه میشه ؟؟؟؟
آدم جوجه میگیره بهش وابسته میشه ،اینکه دیگه آدم بوده ،
بلاخره هر جدایی حتی اگه با تنفر هم باشه یه مرحله ی سوگی داره
کاش من اینجور بودم ، یکسال طول کشید تا به ینفر فکر نکنم
اره با خودم حرف میزنم مثلا میگم تو قلبا هنوز دوسش داری قلبا دلتنگ بعضی از روزهاتون میشی و نمیتونی از این فرار کنی اما درسته هنوز چکش میکنم یا گاهی فکر بهش ولی بیشتر برام انگار عادته
روتین زندگیم تغییری نکرده گریه نمیکنم غصه نمیخورم و میخندم و حتی فکر میکنم استرسام تا حد زیاد کم شدع
چه ویژگی خوبی
ناراحتی مه غصه نمیخوری😐
سه روز اول بع پهنای صورت گریه کردم اما بعد اون روز دیگه نه
نمیدونم چرا چک میکنم حتی دلم نمیخواد بهش پیام بدم یا اون پیام بده اما دوست دارم ساعت انلاین شدنش رو ببیتم خودم نمیدونم چرا برای منم عجیبه قلبا دوسش داشتم حتی عاشقش بودم هیچ عیبیش رو نمیدیدم اما الان گاهی قبل خواب میگم خدایا شکرت که جدا شدیم دیگه استرس ندارم
منم تا حدودی همینم ....
توی رابطه بودن قطعا محدودیت هایی به همراه داره و همینطور مسئولیت، چالش و شرایط های پیش بینی نشده و خب طبیعیه که مضطرب تر باشین و استرس بیشتری داشته باشین نسبت به زمانی که تنها هستین
سوالی ذهنتون رو مشغول کرده بود تو ارتباط که به جوابش نرسیدین؟ یا کنجکاوو هستین بدونین بهتون فک میکنه شمارو چک میکنه؟
