چراغ سبز! (پاسخ به سوالات مذهبی)

اسنینوش عزیز سلام!
اول چند سوال:
1.از ابتدای پری لک بینی داشتی یا تازگی ها لک بینی پیدا کردی؟
2. خون لک هم مثل خون پریه؟یعنی علائم خون پری رو داره؟
3.اگر لک بینی قطع می شه کامل قطع می شه(یعنی داخل واژن پاکه)یا فقط لباس کثیف نمی شه ولی داخل واژن خونیه؟
4. پری شما از نظر تعداد و وقت معین منظمه؟

اسنینوس عزیز اما سوال شما درباره خمس:
آیه خمس:
بسم الله الرحمن الرحیم

وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْء فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى وَ الْیَتامى وَ الْمَساکِینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ إِنْ کُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللّهِ وَ ما أَنْزَلْنا عَلى عَبْدِنا یَوْمَ الْفُرْقانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ وَ اللّهُ عَلى کُلِّ شَیْء قَدِیرٌ);[1] آگاه باشید آنچه خداوند به شما غنیمت و روزى دهد، پس به درستى که یک پنجم آن براى خدا و رسول و بستگان او و براى یتیمان و مستمندان و درماندگان در سفر است، اگر شما به خداى تعالى و آنچه بر بنده اش فرستاده ایمان آورده اید... (سوره انفال،آیه 41)

خمس یکی از فرایض و واجبات دین اسلام است. قرآن مجید در بیان اهمیت آن، ایمان را با آن پیوند زده است و می فرماید: �بدانید آنچه را که سود می برید، یک پنجم آن ،برای خدا و رسولخدا(ص) و خویشاوندان او و یتیمان و مسکینان و در راه ماندگان است، اگر به خدا ایمان دارید و ...�


قرآن مجید آیات مربوط به توحید و معاد و نبوت را مکرر و مفصل ذکر کرده است. اما تنها آیات محدودی را به بیان احکام اختصاص داده است، به طوری که مشهور است، تعداد آیات الاحکام در قرآن پانصد مورد است و اگر آیات متکرر و یا متداخل را کم کنیم از این مقدار هم کمتر می شود. در حالی که احکام و مسائل فقهی مطرح در هر یک از فروع دین خیلی بیشتر از این است . به همین جهت فقهای همه مذاهب اسلامی سایر احکام و دستوراتی را که در آیات قرآن نیامده است را از روایات معتبر از پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین (ع) استفاده می کنند.


پس با توجه به گستردگی فقه از یک سو و وجود روایات متعدد از ائمه معصومین (ع) در همه موضوعات فقه از سوی دیگر ،اگر در قرآن مجید برای مساله ای مانند خمس تنها یک آیه وجود داشته باشد ، موضوع غریبی نیست، و سایر احکام آن را می توان از روایات معتبر ائمه معصومین (ع) استفاده کرد. کما این که در مورد حکم واجباتی مانند روزه یا حج فقط سه الی چهار آیه در قرآن ذکر شده، یا به واجبات نماز ،ارکان ،شرائط و...آن که بسیار هم اهمیت دارد در آیات قرآن اشاره ای نشده است و همه مذاهب اسلامی این مطالب را از روایات استفاده کرده اند. در عین حال تنها آیه مربوط به وجوب خمس که در سوره انفال آمده است بسیار گویا و از دلالت خوبی بر خوردار است.


مرحوم علامه طباطبائی ره در تفسیر این آیه می فرماید: �غنم� و �غنیمت�، به معنای رسیدن به در آمد از راه تجارت و یا صنعت و یا جنگ است و مورد آیه اگر چه غنیمت جنگی است ولی مورد و مصداق نمی تواند مخصص معنا باشد.
پس معنی آیه عام است و از ظاهر آیه چنین بر می آید که حکم مورد نظر مربوط به هر چیزی است که غنیمت شمرده شود هر چند غنیمت جنگی گرفته شده از کفار نباشد مانند معادن و گنج و مرواریدهای که با غواصی از دریا بدست می آید و ... امام جواد (ع) فرمود: غنائم و فوائدی (هر گونه سود و در آمدی) که به شما می رسد پرداخت خمس آن واجب است. بعد حضرت آیه ی خمس را تلاوت فرمودند.


با این که در آیه فقط از غنائم صحبت شده است امام (ع) در تفسیر آن �فوائد� را نیز اضافه فرمودند. مرحوم علامه طباطبائی می گوید: ... این که خمس مختص به غنائم جنگی نیست از اخبار متواتر (زیاد و فراوان) استفاده می شود.


اما "ذی القربی" به معنای نزدیکان و خویشاوندان است و در این آیه منظور، نزدیکان رسول خدا(ص) و یا به طوری که از روایات قطعی استفاده می شود خصوص اشخاص معینی از ایشان است.


در مصادر اهل سنت هم روایات زیادی وجود دارد که خمس در زمان خود رسول الله تقسیم شد و حضرت تا زنده بود این واجب را اداء می کرد، سیوطی از ابن ابی شیبه از جبیر بن مطعم نقل می کند: رسول خدا (ص) سهم ذی القربی را میان بنی هاشم و بنی عبدالمطلب تقسیم کرد، آنگاه من و عثمان بن عفان پیش او رفته و از وی خواستار سهم شدیم و گفتیم: آیا به برادران ما از بنی مطلب می دهی و به ما نمی دهی؟ با این که ما و ایشان از جهت خویشاوندی در یک رتبه هستیم؟ فرمود: آنان در جاهلیت و هم در اسلام هرگز از ما جدا نبودند


در همه کتب فقهی اهل سنت بحث خمس آمده است، عده ای بعد از باب زکات و عده ای در فروعات جهاد از آن بحث کرده اند. قاضی ابن رشد( 595 هـ .) بعد از بیان مذاهب اهل سنت در خمس می گوید: البته در میان اصحاب (اهل سنت) اختلاف شده است که ذی القربی چه کسانی هستند؟ عده ای گفتند فقط بنی هاشم مراد است و دیگران گفته اند هم بنی هاشم و هم بنی عبدالمطلب، وی روایت جبیر بن مطعم را دلیل بر قول اخیر می آورد.


بنا براین روشن شد که خمس ساخته و پرداخته شیعیان نیست بلکه تنها فرقی که هست اصرار شیعه بر استمرار و دوام عمل به این آیه مبارکه می باشد چرا که اقرباء و خویشان رسول الله پیوسته موجود بوده و در میان آنان فقیر و مسکین نیز وجود دارد. اگر چه شافعی از ائمه اهل سنت نیز قائل است که خمس اقرباء با موت پیامبر(ص) از بین نمی رود


اما فلسفه ی پرداخت خمس و تخصیص نصف آن به سادات:


پرداخت خمس ممکن است علل و حکمت زیادی داشته باشد که در این جا به بعضی از آنها اشاره می کنیم 1. در هر جامعه ای رهبر و امام آن جامعه برای احیاء دین خدا و پیاده کردن احکام اسلام و پیشبرد نظام و کشور هزینه هایی دارد که باید تامین شود. پیامبر اسلام(ص) و بعد از او امامان معصوم (ع)و در زمان غیبت فقهاء شیعه که جانشینان ائمه (ع) می باشند نیز به عنوان رهبر جامعه اسلامی همواره دارای هزینه های مختلفی از جمله کمک به مستمندان، ساخت مسجد، تجهیز سپاه و کار های خیر دیگر بوده اند که با پرداخت خمس این هزینه ها تأمین می شود. ائمه (ع) فرموده اند: خمس کمک ما در پیاده کردن دین خدا است.


2. خمس وسیله ای برای رشد و کمال انسان محسوب می شود با ادای خمس به قصد قربت و بریدن از دنیا نیز وظیفه اش را انجام داده و خود را از گناهان پاک نموده و به سوی کمال ترقی می کند.


و اما در باره علت تخصیص نصف مبلغ خمس به سادات محترم باید گفت: خمس و زکات از مالیات های اسلامی هستند که به منظور رفع مشکلات مالی امت اسلامی و توزیع عادلانه ثروت و تقویت بنیه مالی حکومت اسلامی وضع شده است. �میان خمس و زکات این تفاوت مهم وجود دارد که زکات جزء اموال عمومی جامعه اسلامی محسوب می شود، لذا مصارف آن عموماً در همین قسمت می باشد،‌ ولی خمس از مالیات هایی است که مربوط به حکومت اسلامی است،‌ یعنی مخارج دستگاه حکومت اسلامی و گردانندگان این دستگاه از آن تأمین می شود. محروم بودن سادات از دست یابی به زکات در حقیقت برای دور نگه داشتن خویشاوندان پیامبر(ص) از این قسمت است تا بهانه ای به دست مخالفان نیفتد که بگویند پیامبر(ص) خویشان خود را بر اموال عمومی مسلط ساخته است،‌ ولی از سوی دیگر نیازمندان سادات نیز باید از طریقی تأمین شوند. در حقیقت خمس نه تنها یک امتیاز برای سادات نیست،‌ بلکه یک نوع کنار زدن آنها، به خاطر مصلحت عموم و به خاطر این که هیچ گونه سوء ظنی تولید نشود می باشد�.آیا می توان باور کرد که اسلام برای از کار افتاده ها و ایتام و محرومان غیر بنی هاشم فکری کرده باشد و از راه زکات مخارج سال آن ها را تأمین کرده باشد،‌ ولی نیازمندان بنی هاشم را بدون هیچ گونه تأمین رها سازد؟ پس قانون خمس هیچ گونه امتیاز طبقاتی برای سادات ایجاد نمی کند و از نظر جنبه های مادی هیچ گونه تفاوتی با زکات که برای سایر فقرا است ندارد، �در حقیقت دو صندوق وجود دارد: صندوق خمس و صندوق زکات هر کدام از نیازمندان تنها حق دارند از یکی از این دو صندوق استفاده کنند آن هم به اندازه مساوی، یعنی به اندازه نیازمندی یک سال�. فقرای غیر سادات از صندوق زکات و فقرای سادات از صندوق خمس بهره مند می شوند. نیازمندان سادات حق ندارند چیزی از زکات مصرف کنند.


http://islamquest.net/fa/archive/question/fa986

لبخند عزیز سلام!
چندسوال
1.قبل از مصرف قرص پری از نظر تعداد روز و وقت منظم بود؟
2.مقدار خون ها متغیره؟
3. خونریزیت دائمه؟
4.خون ها شبیه همه؟

اسنینوش عزیز سلام!
اگر در این 2 یا 3روزخون کامل قطع بشه و داخل واژن هم آلوده به خون نباشه و ترشح کامل سفید رنگ شده باشه این دو یا سه روز استحاضه اس. ولی اگرقطع بشه ولی داخل وازن آلوده باشه یا حالت ترشح رنگی باشه پری حساب می شه.

دوستان از این که این روز ها دیر جواب می دم شرمنده ام.چون خیلی حالم روبراه نیست و می ترسم جواب اشتباه بدم و مشغول الذمه دوستان بشم.

در ابتدا شرایط حیض و استحاضه رو برای دوستان می گذارم



نشانه های خون قاعدگی و شرایط تحقق آن
.
خون حیض به طور غالب دارای صفات زیر است:

۱) سرخ یا سرخ مایل به سیاهی

۲) غلیظ

۳) گرم

۴) بیرون آمدن با فشار و کمی سوزش.

شرایط خون قاعدگی (شرایط تحقّق حیض)
خونی که زن می بیند به فتوای بعضی از فقها با هفت شرط خون حیض است که اگر یکی از هفت شرط را نداشته باشد، خون حیض نیست ؛ ولی بعضی از فقها کمتر از هفت شرط قائل شده اند که در زیر شرطهای مورد اتّفاق و اختلاف را بیان می داریم:

شرایط مورد اتّفاق در خون قاعدگی
۱) بلوغ

خونی که دختر می بیند، در صورتی خون حیض است که بالغ باشد. اما خونی که پیش از رسیدن به حدّ بلوغ می بیند (اگرچه صفات و علایم خونِ حیض را نیز داشته باشد) حیض نیست.

مسأله: منظور از نُه سال، تمام شدن نُه سال و وارد شدن به ده سالگی است، نه داخل شدن به نه سالگی

۲) خون دیدن پیش از سنّ یائسگی

خونی که زن بعد از پایان یائسگی می بیند، حیض نخواهد بود، و استحاضه می باشد.

چند نکته
الف) معنای یائسه:

یائسه از یأس؛ به معنی ناامیدی است و زنِ یائسه از خون دیدن و آوردن فرزند ناامید است.

ب) زمان پایان حیض و شروع یائسگی:

خونی که زن پس از گذشتن شصت سالِ قمری می بیند به اتّفاقِ همه فقها حیض نیست، اگرچه شرایط و صفات حیض را هم دارا باشد. و خونی که قبل از تمام شدنِ پنجاه سال قمری می بیند اگر شرایط و علایم حیض را دارا باشد به اتّفاقِ همه فقها حیض است؛ و اما حکم خون هایی که پس از تمام شدن پنجاه سال قمری تا شصت سال می بیند:

زن های سیّده، بعد از تمام شدن شصت سال (قمری) یائسه می شوند؛ یعنی خونِ حیض نمی بینند و زن هایی که سیّده نیستند، بعد از تمام شدنِ پنجاه سال (قمری) یائسه می شوند، و این نظر حضرت امام (ره) و حضرت آیه الله اراکی(ره) و حضرت آیه الله گلپایگانی(ره) و حضرت آیه الله فاضل لنکرانی است.
زن هایی که سیّده نیستند بعد از تمام شدن پنجاه سال یائسه می شوند و زن های سیّده بعد از تمام شدن پنجاه سال تا تمام شدن شصت سال چنان چه با نشانه های حیض یا در روزهای عادتِ خود خون ببینند بنابراحتیاط واجب بین تروک حائض و اعمال مستحاضه جمع نمایند. (احتیاط کنند) و این نظر حضرت آیه الله خوئی(ره) می باشد.
زن های سیّده و غیر سیّده مطلقاً در سن شصت سالگی یائسه می شوند و احتیاط مستحب آن است که زن هایی که قرشیّه نیستند بعد از تمام شدنِ پنجاه سال تا تمام شدنِ شصت سال چنان چه خون را طوری ببینند که اگر پیش از پنجاه سال می دیدند قطعاً حکم حیض را داشت میان کارهای مستحاضه و تروک حائض جمع نمایند و این نظر حضرت آیه الله سیستانی است.
زنان سیّده و غیر سیّده هر دو بعد از تمام شدن پنجاه سال یائسه می شوند، یعنی اگر خونی ببینند خونِ حیض نیست، مگر زنانی که از قبیله �قریش� محسوب می شوند که آن ها بعد از تمام شدن شصت سال یائسه می شوند و این نظر حضرت آیه الله مکارم است.
ـ مسأله: شصت سال قمری معادل ۵۸ سال شمسی و ۷۷ روز و ۱۲ ساعت می شود. و پنجاه سال قمری معادل ۴۸ سال شمسی و ۱۷۹ روز می باشد.

ـ مسأله: زنی که شک دارد یائسه است یا نه خود را یائسه به حساب نیاورد.

۳) از سه روز کمتر نباشد

چنان چه خونی کمتر از سه روز دیده شود، اگر چه �یک ساعت� کم باشد حیض نیست ولی لازم نیست از اوّل روز ببیند، بلکه اگر روز اوّل، از وسطِ روز شروع شود و تا وسطِ روز چهارم خون دیدنِ او ادامه یابد کافی است. و آیا معیار سه �روز� است، یا سه �شبانه روز�، (که اگر سه روز و دوشب ببیند کافی نباشد.)؟ بعضی از فقها سه شبانه روز معتبر دانسته اند مانند حضرت آیه الله زنجانی و بقیه سه روز و دو شب را کافی می دانند.

۴) از ده روز بیشتر نباشد

اگر زنی بیشتر از ده روز خون ببیند به مقدار عادتش حیض، و بقیه استحاضه است.

۵) استمرار آمدنِ خون در هر سه روز

دیدنِ خون باید در سه روز استمرار داشته باشد؛ ولی لازم نیست در تمام سه روز، خون بیرون بیاید، بلکه وجود خون در فرج کافی است، و چنان چه در میان سه روز مختصری پاک شود و مدّت پاک شدن به قدری کم باشد که بگویند در تمام سه روز در فرج خون بوده به فتوای بیشتر فقهاباز هم حیض است. و به فتوای حضرت آیه الله گلپایگانی(ره) بنابراحتیاط لازم باید بین تروک حائض و اعمال مستحاضه جمع کند.

شرایط مورد اختلاف در خونِ قاعدگی
۱) توالی (پیاپی آمدن خون در سه روزِ اوّل)

زنی که سه روز پشت سرهم خون ببیند، به فتوای همه فقها حائض و احکام حیض بر او جاری است؛ اما اگر در ضمنِ ده روز، سه روز خون ببیند و صفات و علایم حیض را داشته باشد، منتها پشت سر هم نیاید، مثلاً: روزِ اوّل و پنجم و هشتم را خون ببیند، مشهور فقها حیض نمی دانند؛ زیرا توالی (پشت سر هم بودن) را شرط می دانند ولی حضرت آیه الله گلپایگانی(ره) فرموده اند: بنا بر احتیاط لازم، در روزهایی که خون می بیند، باید جمع کند میان کارهای مستحاضه و تروک حائض و در روزهایی که خون نمی بیند هم کارهایی را که بر حائض حرام است، ترک کند و هم عبادت های خود را به جا آورد.

چند نکته
ـ اوّل: مراد از توالی، (به فتوای کسانی که توالی را شرط دانسته اند) در سه روزِ اوّل است واگر در روزهای بعد توالی نباشد ضرری، به حکم نمی رساند.

ـ دوم: در این که حیض از سه روز کمتر نیست گفته شد که بعضی از فقها سه شبانه روز و بیشتر فقها سه روز را معیار قرار داده اند؛ بنابراین، اگر زنی از طلوع فجر حیضش شروع شود و تا غروب آفتابِ روز سوم ادامه یابد به فتوای بیشتر فقها کافی است با این که سه روز و دوشب شده است ولی به فتوای کسانی که سه شبانه روز را معیار قرارداده اند کافی نیست.

ـ سوم: به فتوای بیشتر فقها که سه روز را معیار قرار داده اند نه سه شبانه روز را، لزوم خون دیدن در شب دوم و سوم به خاطر شرط بودن مسأله استمرار است.

ـ چهارم: به فتوای بیشتر فقها که سه روز را معیار قرار داده اند نه سه شبانه روز را، اگر ابتدای بیرون آمدنِ خون، اوّل شب و یا به صورت تلفیق باشد، هر سه شب حیض محسوب می شود.

۲) میان دو حیض حدّاقل ده روز فاصله بیفتد

میان دو حیض باید حدّاقل ده روز فاصله بیفتد (اقلّ طُهر ده روز است)؛ بنابراین اگر از حیضِ اوّل، ده روز نگذشته باشد، خونی که دیده می شود، حیض نیست؛ و اما اختلاف در این است که اگر به طور مثال: سه روز پشت سر هم خون ببیند و قطع شود (و چند روز پاک باشد) و سپس سه روز یا بیشتر خون ببیند، و مجموعِ دو خون با پاکی وسط از ده روز تجاوز نکند که با این که هر دو خون، حیض است چگونه پاکی وسطِ دو حیض کمتر از ده روز است، بدین جهت بعضی از فقها مانند حضرت آیه الله گلپایگانی(ره) و حضرت آیه الله سیستانی و حضرت آیه الله مکارم فرموده اند: جایز است اقلّ طُهر و پاکی، کمتر از ده روز باشد در صورتی که این پاکی میان یک حیض واقع شود. و نسبت به چند روز پاکی وسط می فرمایند: بنابر احتیاطِ واجب باید احتیاط نموده و بین کارهای شخص طاهر و زنِ حائض را جمع کند (یعنی نماز بخواند و روزه بگیرد و محرّماتِ بر حائض را انجام ندهد)؛ اما بعضی از فقها مانند حضرت امام(ره) و حضرت آیه الله خوئی (ره) و حضرت آیه الله اراکی(ره) و حضرت آیه الله فاضل فرموده اند: ایام پاکیِ وسط، جز حیض است.