با عادات بد کودکمان چه کنیم؟

ور رفتن با موها، جویدن ناخن، فرو کردن انگشت در بینی و به دهان بردن پیراهن تنها معدودی از بی‌شمار عادات ناخوشایندی هستند که یک کودک ممکن است داشته باشد. فرزندتان قصد اذیت کردن شما را ندارد.

با عادات بد کودکمان چه کنیم؟

سهم عوامل اجتماعی و روان شناختی در شکل گیری و تداوم عادت های نامناسب بسیار بیشتر از عوامل ارثی و فیزیولوژیکی است.بیشتر شکایات والدین از عادت های نادرست کودکان مربوط به بدغذایی، بازی با یکی از اندام های بدن، جیغ زدن، وابستگی افراطی و بیمارگونه به والدین، دروغ گویی، دزدی، کشیدن موی سر دیگری، کتک کاری و مکیدن انگشت است که شیوع زیادی در بین کودکان دارد.

تعدادی از عادتها برای کودک شیوه مقابله با استرس است. گوشزد کردن مداوم به کودک برای ترک عادتی که دارد در واقع نتیجه عکس می‌بخشد. این کار تنها توجه منفی به عادت را در پی دارد که موجب می‌شود کودک بیشتر عصبی شده و بیش از پیش به آن عادت خو بگیرد.

در عوض، می‌توانید با آرامش بیشتری با او صحبت کنید. عادات فرزندتان را برایش تشریح کنید و دلایل منطقی را که برای یک کودک ۶ ساله واضح و قابل فهم باشد برای ترک آن ذکر کنید؛ مثلاً می‌توانید به او بگویید که « اگر انگشتj را در بینی ات فرو کنی مریض می‌شود » یا « موهایت را خیلی وقت است که کوتاه نکرده ای اما اگر زیاد باهاش وربری مجبور هستیم کوتاهش کنیم چون که این کارت مؤدبانه نیست».

لیستی از کارهایی را که می‌تواند به فرزندتان در کنترل عادت‌های ناخوشایندش کمک کند، تهیه کنید. به طور مثال، وقتی که کودکتان پیراهنش را به دهان می برد با چشمک زدن رمزی یا علامت دست او را از این کارش مطلع کنید یا او را مورد تشویق قرار دهید؛ « اگر بتونی یک ماه پیرهنت را به دهان نبری ، برات همان پیراهن ورزشی را که می‌خواستی می‌خرم».

کودک وقتی که بزرگ تر می شود شیوه های جدیدی را برای مقابله با اضطراب فرا می‌گیرد و عادت های ناخوشایندش به مرور از بین می روند. فشاری که از جانب همسالان به کودک وارد می شود نیز مؤثر است. بسیاری از کودکان همکلاسی خود را که انگشت در بینی اش می کند مورد تمسخر قرار می دهند.