از طرفی، اگر صاحب قبلی را نشناسیم، داستان‌های ترسناک و خرافی زیادی در ناخودآگاهمان شکل می‌گیرد که از خرید لباس اجتناب کنیم. در حالی که دست به دست شدن لباس در حالتی که فرد متوفی را بشناسیم نتیجه‌ی عکس دارد. چون ما می‌دانیم صاحب اثر چه کسی بوده، و اصولا ترسی در باره‌ی تمامی اتفاقات شومی که پیرامون لباس ممکن است بیفتد نداریم، لباس‌ها نه تنها آزارمان نمی‌دهند، بلکه نماینده‌ی یک کمد عاطفه و خاطره هستند. ممکن است این بحث پیش بیاید که تمیزی و بهداشت در مورد کالایی مثل لباس مهمترین خط قرمز خرید دست‌دومی‌هاست و ارتباطی با احساس ترس یا نفرت نسبت به صاحب آن ندارد. اول از همه، سیستم‌های پیشرفته‌ی خشکشویی این مشکل را کاملا حل کرده. به علاوه، حتی این موضوع هم ارتباط مستقیمی با ترس ما از صاحب قبلی لباس دارد نه خود لباس!
کسی میتونه بده من می پوشم برا بچها ب جون خودشون نیاز مندم
تو نرم افزار کمدا یا دیوار بفروش با قیمت خیییییییییلی کم بزار کسی ک برای بچش لباس دست دوم میخره حتما نیازمند هست چون من اگه خودمم لباس دست دوم بپوشم ب بچم دلم نمیاد بپوشونم هر چند ک لباس بچرو قبلا ی بچه گوگولی دیگه پوشیده قطعا تمیز و خوشبوا
کجایی؟؟؟
اگه تهرانی من بیام ازت بگیرم تا دلت بخواد نیازمند تو اطرافم هست
لباسای دخترمم من رد میکنم میدم به این بندگان خدا
درست می گی هر دست دومی لزوما استفاده شده نمیشه مثلا اینجا https://blog.sheypoor.com/آیا-دست-دوم-لزوما-استفاده-شده‌است؟/ گفته دست دوم یعنی چی؟
