سلام. من یک دختر 7 ساله و یک پسر 4 ماهه دارم. دانشجوی دکترا و شاغل هم هستم. البته الان از هر دوجا مرخصی گرفتم ولی از اول مهر باید برم
بعضی وقتا عذاب وجدان میاد سراغم و از خودم خسته میشم. تمام تلاشمو برای اسایش بچه هام بکار میبرم ولی وقتی نمیتونم اون طوری که میخوام براشون وقت بذارم حسرت مادرای خانه دار را میخورم
با خودم میگم این بچه ها چه گناهی دارن که من انقدر گرفتارم
نمیتونم از درس و کارم بزنم چون عاشقشونم ولی عاشق بچه هام هم هستم
واقعا مادرای خانه دار از خودشون راضین و به نظرشون حق مادری رو تموم کردن؟
به نظرتون مادری یعنی تمام وقتت برای بچه؟؟؟
بعضی وقتا عذاب وجدان میاد سراغم و از خودم خسته میشم. تمام تلاشمو برای اسایش بچه هام بکار میبرم ولی وقتی نمیتونم اون طوری که میخوام براشون وقت بذارم حسرت مادرای خانه دار را میخورم
با خودم میگم این بچه ها چه گناهی دارن که من انقدر گرفتارم
نمیتونم از درس و کارم بزنم چون عاشقشونم ولی عاشق بچه هام هم هستم
واقعا مادرای خانه دار از خودشون راضین و به نظرشون حق مادری رو تموم کردن؟
به نظرتون مادری یعنی تمام وقتت برای بچه؟؟؟
