پسر پنج ماه و نیمه دارم، اولین فرزندمون هست. از وقتط دنیا اومد شوهرم فقط میگه بچه بچه، تا دو ماه اول هیچ جا نمیذاشت برم، میگه بخاطر راحتی خودته اما میدونم بیشتر بخاطر بچست، حداقل این حس رو انتقال داده بهم، جوری تا کرده که حس میکنم من دایه این بچه ام و انگاری من مادر نیستم. اینقدر گاهی ناراحت شدم که بهش گفتم منو طلاق بده یه زن دیگه بگیره که بچشو جمع کنه.خب بابا چجوری بفهمونم منم مادرشم، خانوادشم همینقدر رو بچه حساسن. تا بچه صداش درمیاد میگن بچه چشه. ما رو پیر کردن اینا باورکنید. شما میگید من چکار کنم؟ برادرام تازه دایی شدن ذوق دارن ولی شوهرم یه طور برخورد کرده که بچه رو وقتی شوهرم میاد نمیان طرفش. بس که نگرانه خدا نکرده یه تار مو از سر بچش کم بشه
بچش نگو عزیزم مگ بچه توام نیس خث بگو بچمون
بازم اینجور مرد بهتر از مردیه که نمیفهمه بچه مراقبت لازم داره انتظار داره بچه نوزاد را برداری باهاش بری این ور اون ور
همسر منم همین بود درستم نشد.خیلی روی دخترمون حساسه.
من که کیف میکنم بابای مهربونیه و همش بفکر دخترمونه
یک باربهش بگومن خودم مادرم حس مسولیت من بیشتره ونمیخادشماروبچه اینقدرحساسیت داشته باشی من بچه برام عزیزتره
زیادم نچسب به بچه هم گریه کردبرش داری راه بری عادت میکنه
عزیزم اون بچه هردوتون هست وخوشحال باش بچتون اینقدر دوست داره که نگرانشه.
بنظرم شما ی خورده حساسی البته حقم داری چون طبیعتا تازه زایمان کردی و انتظار داری همسرت اول ب تو توجه کنه بعد بچه
ولی سخت نگیر عزیزم اتفاقا خوبه ک حواسش ب بچه هست و خانواده شوهرتم دوسش دارن بچتون رو
خب بعضی مردا اینطورین . کاری هم نمیشه کرد تا خودشون درست شن .از قوم شوهر هم انتظار نداشته باش البته فرقیم نمیکنه فامیل خود آدمم میگن اون که اونان بذار بزرگتر شد درست میشه به نظرم افسردگی بعد زایمان گرفتی نسبت به بچت حساس شدی
هیچ وقت درست نمیشه تا سن بعدازدواجشم همینه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 ثانیه پیش
1 ثانیه پیش
3 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز