الان ک چنتا از پستها رو میخونم دارم اشک میریزم دردی ک نتونستم بعد ۸ماه یزره فراموش کنم چ شب ها وروزهای ک اشک ریختم واز خدا گله کردم تا شش ماه نماز نخوندم تازه دباره شرو کردم بچه۷ماهمو بخاطر رشد نکردن دست پاهاش رفتم انداختم تموم این دنیا برا سیاه شده از روزیک فهمیدم بچم اکندرو پلازی بود شاید فک کنین من چ مادر بدی بودم ولی من ب همه چی فک کردم نمیتونستم عذاب بچمو ببینم بخودمم نمیگم فک نکردم ولی دیگ کم اوردم موهای سرم تو این چنماه سفید شدن دیگ دلخوشی ندارم خستم از همه چی این دنیا دلم شکسته وهیچی نمیتونه ارومم کنه
خواهشا اگ کسی مشکل منو داشته بگه بعدش بچه سالم اورده یانه افسردگی گرفتم ودلم نمیخواد دیگ دست ب اینکار بزنم خدایا این چ بلایی بود سرم اوردی کاش خودت میبردیش تا من اینکارو کردم😭😭
بمیرم برای دلت عزیزم حق داری خانومی منم الان افسردگی گریبانموگرفته داره ازپادرمیارتم همش دارم گریه میکنم امیدی به زندگی ندارم همه چیزوباورمیکردم جزاین شایدبه مردن خودم فکرمیکردم ولی بچم نه خیلی زودبرودکترنزاربدترشی
نمیدونید من سیسمونیشم امادم کردم جگرم خونه ک جنازه بچمو پیشم گزاشتن تو پلاستیک دیگ بعد اون اتفاق من مردم زندگی برام سخته یه بچه هفت ماهه نمیدونید چقد سخته با دست خودت اینکارو کنی دیگ نمیتونم شاد باشم دلم فقط اونو میخواد وقتی فهمیدم باردارم تو خونه فقط جیغ میزدم انگار ک دنیا رو بهم دادن فقط میکردم رفتم تو ماه هفت دوماه دیگ بغلم اما دنیا روسرم خراب شد وقتی فهمیدم بچه مشکل رشد داره وژنتیکی حتی درمانی نداشت یادم نمیره ک عین دیوونها بودم کاش میمردم ولی این درد ب جونم نمیفتاد هشت نه ماه میگذره از اون اتفاق ولی جگرم خونه کا ش همش خواب بود😭😭
