الان که گفتی رفتم خودمم یه نگاه به تیتره تاپیک هام انداختم
واقعا برگشتم یه چهار سال پیش چه دورانی رو گذروندم
همه میگذرونیم البته ولی‌واقعا مثل‌داستانا میشه وقتی‌زمان بگذره
اوایل بارداریه اولم برادر کوچیکم فوت کرد فهمیدم باردارم چی بهمون میگذشت هفده ساله بود و سوفی‌اومد چنان مثل بارون اتیشه همرو خاموش‌کرد در عرض یک سال خانوادم قوی‌تر شدن با اومدنش با اون همه تنش و بدبختی به جونم چسبید و موند برام خدارو شکر
چندین تا سفر هوایی طولانی رفت و برگشت داشتم که برسم به خانوادم کل بارداری ترس ودلهره و هی اروم تر شدیم هی صبور شدیم و وقتی اومد جون تازه گرفتیم
فکر میکردم دیگه مصیبت تمام شده دیگه روی خوش‌زندگی اومده سراغمون
گفتم خانوادمو قشنگ تر کنم شلوغ تر کنم تازه با یه تجربه ی بارداریه دیگه که داشتم مراقبت بیشتر که خب میکردم
این شد خدارو شکر خدارو شکر
رفتم به همون موقع که استرس تکون خوردن نخوردن بچه بود
و خوابه خوبه شبش و دارو نخوردن و این چیزاش
عزیزم. شما از اونور دنیا و ما اینجا .دردمون مشترک. داغی که به دلمون نشست و همش میسوزونه اعماق قلبمون رو.هیجچوره تسکین پیدا نمیکنه.منم سی هفته بخاطر دکولمان از دست دادم.۷ ماه پیش و فعلا باردار نشدم.خدا هیچ مادری رو مثل ما ناامید نکنه.اینجا بودن یعنی ته دنیا که دستت از همه چی کوتاهه.ما مادرهای دلشکسته که چشممون اشکه و هیچ کاری از دستمون بر نمیاد.نمیدونم چرا این مدلی امتحان شدیم.خیلی سوز داره.خیلی قلبمون زخمی شده.خدا کنه خدا ناامیدترمون نکنه.خدا خودش کمک کنه.درمان این درد فقط دست خودشه .
سارا جوون .انشالله توهم بعد چندماه دوباره اقدام میکنی.دردیه که درمانش دست خداستتتتت.
قوی باش عزیزم خدا هر دردی میده صبرشم میده
اخره سیاه ترین شبم بلاخره صبح میشه یه لحظه هم شک نکن
ایشالا همه ی مشکلاتت حل بشن و خیلی زود خبر بارداری و بعدش زایمانت رو بدی و عکس نی نی نازو برام بزاری اینجا دل ادم روشن میشه از امید 🌹
