[QUOTE=119826511]آخ چقدر دلم خون شد برات عزیزم
دلم خونه 😔
من شش سال طول کشید از اول ازدواجم جلوگیری نداشتم بعدیه سال گفتن شوهرم واریکسول داره جراحی کرد ولی تغییری نکرد تحرک اسپرمش کم بود شش ماه بعد عملش آی یو آی شدم که منفی شد. اونقدر دوسال اول دنبال بچه بودم و نشد گفتن فقط آی وی اف بیزارشدم دیگه نرفتیم دکتر. پارسال فهمیدم ده تا فیبروم دارم بزرگترینش 12 سانت بود یه جراحی باز سخت داشتم. تا اینکه توی شهریور بود پریود نشدم باهزار ترس و لرز بی بی چک زدم مثبت شد باورم نمیشد نصفه شب سه شب بود پاشدیم باشوهرم رفتیم دوتا بی بی دیگه گرفتیم بازم مثبت بود شوهرم ازخوشحالی دست وپاش میلرزید اینقدر زندگیمون قشنگ شده بود حاملگیم عالی بود بدون ویار همه چیزخودم و بچه خوب بود تا دوهفته پیش یهو خونریزی کردم رفتم بدمارستان گفتن بچه اومده تو واژن داره دنیا میاد یه لحظه همه خوشی هامون رفت بچم تا آخرین لحظه دست و پا میزد حسش میکردم زنده دنیا اومد بعد یه ساعت مرد من نخواستم ببینمش دلشو نداشتم بردن دفنش کردن . اینقدر دلم براش خونه هر روز وشب گریه میکنم عکس سونوهامو دارم سه بعدی رفته بودم عکس و فیلمش صدای قلبش رو لب تابمه میشنوم داغون میشم.
همش به خدا میگم چرا باید میدادی و اینقدر زود میگرفتی حتما مالایقش نبودیم. الان چندنفر تو فامیل بامن حامله بودن و خداروشکر مشکلی ندارن شانس مابود دیگه. فقط الان میگم نکنه دوباره بخواد چندسال طول بکشه فکرش آدمو داغون میکنه انشاالله خدابهمون صبر بده و یه بار دیگه باردار شیم ایندفعه سالم و سلامت دنیا بیاد
عزیزم خیلی گریه کردم ما درکت میکنیم چی میگی به خدا منم تو بیمارستان بستری بودم برا سقط اونجا برا زایمان طبیعی بود خیلی زجر کشیدم یه بار اومدم به پرستاری چیزی بگم گفت چرا اومدی تو اتاقا نگاه نکن امدم کلی زار زدم گفتم خدا اخه چرا این جوری شد از بیمارستان امدم چند روز بعدش جاریم زایمان کرد همه رفتن حتی به من نگفتن انقدر گریه کردم گفتم من بد شومم اما اونا بعد گفتن برای روحیه ات نگفتیم وقتی زنگ زدم تبریک بگم برادر شوهرم گفت میدونه به شوهرم بعد تبریک زار زدم تو بغل شوهرم خیلی روزهای بدی بود
