الهی بمیرم...یاده خودم افتادم....
منم پسرمو 31 هفته از دست دادم ...ختم بارداری دادن چون رشدش نامتقارن بود پاها و دستا 6 هفته از بقیه بدنش عقب بود...گفتن ای یو جی ار شدید ...مشکل قلبی هم داشت کمی...و یه حدس دیگه هم زدن تو سونو که اخر نفهمیدم اون مشکل رو داشت یا نه...علته نهایشم مثه شما به من نگفتن.... الان دخترم به دنیا اومده ولی جای خالی پسرم تا ابد باهامه... حس میکنم من در حقش ظلم کردم که به دنیا نیاوردمش...منطقی میدونم چاره ای نبودولی حسی دچار عذاب وجدان شدم..ِفک میکنم باید میاوردمش...حتی اگه چند روز زنده میموند فقط... فکرم و ذهنم خسته هست ...خیلی داغونم....
دوستای گلم که باردار شدین یا در حال اقدامین قبل به دنیا اومدن بچه جدید حتما برید روانشناس حتما غم قبلی رو سبک کنید حتما مشکلات روحی و افسردگیتونو رفع کنید...بچه دوم که میاد منتظر یه مامان شاده...من برای دخترم مامان خوبی نیستم هرروز یاده پسرم هستم همش پر از عذاب وجدانم...همش دلم میخواد زمان برگرده به تابستون پارسال...
شما اشتباهه منو نکنید ...حالتونو خوب کتید بعد برید به استقبال بچه جدید....
