و اما اگر معلم نیستید...
اتفاق تو بهترین موقعیت دارید درباره ترک شغل فکر می کنید
چون سابقه تون اگه از ده سال بیشتر بشه دیگه دلتون نمیاد و واقعا هم حیفه که کنار بذارید
اما الان اگر جوابتون به این سوالات مثبته، به نظرم به طور جدی به ترک شغل فکر کنید:
❓️آیا بچه ها زیر سن مدرسه هستند؟
❓️آیا از رابطه تون با همسرتون مطمئن هستید؟ به ثبات رسیده؟ خدانکرده بعدها باهاشون به مشکل نخواهید خورد؟(این یک واقعیته-استثنا قاعده رو نفی نمی کنه- که مردها به زنی که می دونن به لحاظ مالی بهشون وابسته هست ظلم بیشتری روا میدارن)
❓️آیا در نگهداری بچه ها در زمان سر کار بودن مشکل دارید؟ (مثلا مهد یا پرستار مناسب یا مادر در دسترس نیستن)
❓️آیا وضعیت شغلی و مالی همسرتون با ثبات هست؟ بیمه و احیانا بیمه تکمیلی دارید؟
❓️آیا خونه و ماشین مناسب و در شان دارید؟
❓️آیا استرس شغلی تون بالاست به نحوی که باعث میشه کیفیت زمان تو خونه بودن تون هم علاوه بر کمیت پایین باشه؟
یا این که برعکس، لذت و پویایی که کار و فعالیت بیرون به شما میده باعث افزایش کیفیت زندگی تون میشه؟
❓️و مهم ترین سوال که باید پیش خودتون با صداقت جواب بدید: آیا واقعا به خاطر بودن در کنار بچه ها و بالا بردن کیفیت زندگی خانواده تصمیم به ترک شغل گرفتید و یا بیشتر تو خونه بودنتون بیشتر باعث خواب صبحگاهی بیشتر، وقت گذروندن بیشتر با مادر و خواهر و جاری و فامیل و ... احیانا افزایش توقع اونها ازتون خواهد شد؟(البته با شناخت من از شما این موضوع منتفی هست دربارتون🥰 ولی بازم جوابی که به خودتون میدید مهمه)
در آخر اگر تصمیم به خونه موندن گرفتید، پیشنهادم اینه که این کارو قطعی نکنید.اگر براتون ممکنه یکی دو سال مرخصی بدون حقوق یا چیزی مثل این استفاده کنید تا باز هم به درستی تصمیم تون مطمئن بشید.