عزیزم من با تلاش قبلش کار ندارم....
چون واقعا نمیتونم خودمو جای دیگران بذارم....
چون تو شرایطشون نیستم....
اما به این باور دارم حالا که دو تا فرشته دارم باید تمام تلاشم رو بکنم براشون چون این من و همسرم بودیم که برا اومدنشون اصرار کردیم پس هیچ بهونه ای نمیتونه کم کاری در حقشون رو توجیه کنه.....
باید روحا و جسما در خدمتشون باشیممممم....
والدین سالم و شادی هم براشون باشیم....
مواظب خودمونم باشیم و دو روز دیگه مجبور نشن تبدیل بشن به عصای دستمون....
البته منظورم این نیست که عصای دست مادر پدرامون نباشیم!!! منظورم اینه بچه هامون رو من بعد لااقل محکوم نکنیم به عصای دست شدن....