نمی دونم چرا چند وقت یک بار یاد عشق اولم میفتم . یه نی نی کوچولو و خوشمل دارمممم . اما شوهرم اونی که همیشه ارزوشو داشتم نیست . به بحثی میشه دلم میگیره یاد عشق اولم میفتم . شاید خیلی از شماها که این پست و میخونین خوشتون نیاد و از منی که نمیشناسین بدتون هم بیاد . اما واقعا دست خودم نیست , ادم پستی هم نیستم . به بچم هم فکر می کنم . اما این فکرا اذیتم میکنه .
از شوهرم داره بدم میاد . هر چند وقت یک بار تو خودم میرم و ساکت میشم به طوری که هیچکی نمیتونه بفهمه چمه حتی خودم .
همیشه اینجوری که میشم شوهرم میگه که واسه بچه کم نمیزاری پس چرا واسه من ؟؟؟ خیلی زرنگه , همیشه ارومم می کنه بعد که من اروم میشم از زیر زبونم حرف میکشه . میترسم یکوقت حرفی و که نباید بزنم , بزنم .
از شوهرم داره بدم میاد . هر چند وقت یک بار تو خودم میرم و ساکت میشم به طوری که هیچکی نمیتونه بفهمه چمه حتی خودم .
همیشه اینجوری که میشم شوهرم میگه که واسه بچه کم نمیزاری پس چرا واسه من ؟؟؟ خیلی زرنگه , همیشه ارومم می کنه بعد که من اروم میشم از زیر زبونم حرف میکشه . میترسم یکوقت حرفی و که نباید بزنم , بزنم .
