مثلا میگ بریم خیابون میخام یه لباس برای فامیلمون بخرم وقتی میریم میبینم اون لباس برای خودش میخاسته بخره خب چ لزومی داره دروغ بگه😐😐یا مثلا تو خیابون داریم میریم اگ نگام کنن برمیگرده میگه شالت بنداز رو لباست مانتو جلو بازت معلوم نباش در حالی ک من زیرش پوشیده لباسم ولی دوستایی ک باشون میگرده و خودش از من خیلی بدترن یا مثلا میگه موهات چه شخمی درست کردی در حالی ک فرق کج بهم خیلی میاد .حالا اینا هیچی
تو جمع دختر و پسر نشسته بودیم هی خودش لوس میکرد منم سرم پایین و سنگین یهو تو جمع پیش دختر و پسرا بلند گفت ببین لنز فلانی تو چشمش چقدر طبیعیه ک خیلی ناراحت شدم چه لزومی داره بلند بگه(من لنز هم رنگ چشمم انداختم کسی نفهمه بعد اون چون میدونه جلو جمع ب رفیقاش گفت)خودش و رفیقاش هزار قلم آرایش داشتن از مژه همه چی .خب چرا باید من بگه با صدا بلند ک مردا ام بشنوم قصدش چیه؟
خودش موچتری کلاه‌گیس میذاره اما من تا حالا خوردش نکردم چیزی نگفتم بش خجالت نکشه
کلا حسادت تو چشماش میبینم انرژی منفی بهم میده ولی چون تنها این رفیقو داشتم میرفتم باش بیرون
هروقتم ازم می پرسه این لباس این مو بهم میاد میگم آره ازش تعریف میکنم پیش خودش چ جلو رلش اما اون اینجوری میکنه ی موقع
