استفاده از محصولات تراریخته توی کشاورزی، به خصوص در شالیزارها، می‌تونه گزینه‌ای جذاب برای کاهش مصرف سموم و آب باشد.(پس عملا ما رو از بی آبی در آینده نجات میده). با این حال، چندین دلیل وجود دارد که چرا این محصولات در کشور عزیز و کم آبمون به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار نمی‌گیرند:
اولیش، مقاومت اجتماعی و فرهنگی: در بسیاری از کشورها، مردم نسبت به محصولات تراریخته نگرانی‌هایی دارند. این نگرانی‌ها ممکن است ناشی از عدم آگاهی کافی، ترس از تأثیرات بلندمدت بر سلامتی و محیط زیست، یا نگرانی از سلطه شرکت‌های بزرگ بیوتکنولوژی باشد. در کشور ما هم بخش عظیم نگرانی ها حاصل از تبلیغات منفی رسانه ها و تاثیر روی ذهن مردم هست.(محصولات تراریخته یعنی تغییری در ساختار طبیعی شون وارد شده تا اون ها رو کارآمد تر کنه.برای مثال ذرت از اولش شیرین و قابل مصرف انسانی نبوده!)
دومیش، پاسخگویی به سیاست‌ها و منافع اقتصادی: بازار فروش سموم شیمیایی در برخی کشورها(اشاره ی خاصی هم ندارم) بسیار گرم هست و برخی افراد به دلیل منافع مالی خود، به تبلیغات منفی درباره محصولات تراریخته پرداخته و سعی در تضعیف اعتبار آن‌ها دارند.(برای مثال بار ها از این صحبت کردن که ژنوم نباید مورد تغییر قرار بگیرد چرا که آسیب جدی به نسل های بعدی و ژنتیک آن ها وارد میشه). این اقدامات می‌تونه موجب ترویج ترس و بی‌اعتمادی در میان مصرف‌کنندگان و کشاورزان شود.
این بازار گرم سموم و پایدار بودنش با وجود تاثیر منفی بر بدن مصرف کنندگان برنج و همچنین بیماری های مخرب پوستی که شالیکار از طریق ساعت ها توی آب و سم ایستادن وارد بدنش میشه، من رو شدیدا یاد بازار گرم کنکور میندازه.
تصور کن همه می دونیم آب و خاک کشور به فنا رفته و تولید برنج رو باید متوقف کنیم اما به خاطر سیاست بازاری که صرفا در زمان "حال" گرم باشه، شروع به انتشار خبر منفی علیه این طرح میدیم.
توی بازار گرم کنکور و مافیاهاش هم همیشه بحث این که "کنکور باید حذف بشه چون فقط پول هدر دادن و ورشکست کردن خونواده ها" هست وجود داره، اما به خاطر سود زیادی که منفعت طلب ها ازش می برن، هیچ وقت این آزمون رو اصلاح نمی کنن بلکه بهش اعتبار بیشتر می بخشن.
