تورو خدا بیاید بگید این قدر مهربون بودن بده

من خیلی ادم گند اخلاقی بودم الان ۲۱ سالمه مثلا تا پونزده شونزده سالگی 

خلاصه خیلی بپ اخلاق بودم طلبکار بودم همش زود قهر میکردم با ادما مهربون نبودم خلاصه همش دنبال دعوا بودم 

بعد از یه مدتی از این خشم و عصبانیت و بداخلاقیم بدم اومد دپست داشتم شبیه این دخترای گوگولی مهربون باشم قلبم پر از عشق باشه 

خلاصه الان به یه جایی رسیدم ک احساس میکنم زیادی با آدما خوبم 

اشتباهاتشون رپ زود یادم میره 

یا اصلا تو نظرم بزرگ نیست 

حالا نه هیلی چیزای مهم 

مثلا دوست صمیمی نگفت من ازدواج کردم 

یا فلان دوستم با اون یکی دوستم رفت به من تعارف نکرد 

میگم خوب ک چی خوب دلش نمیخواسته کسی بدونه 

مگ زورع زندگی خودشه حق داره اره نباید میکرد ولی کار اشتباهی هم نکرده 

به نظرتون دارم این راه اشتباهه 

یا مثلا مامانم سذم داد میزنه فوش میده بی دلیل 

میگم خوب اعصابش از دست لانجا خورده حق دارع بیخیال تو به دل نگیر