همه‌چی از همون روز شروع شد...
نوزده سالم بود.
یه دختر ساده با کلی رویا، کلی شور و شوق برای زندگی…
دلم می‌خواست برم دانشگاه، موفق شم، مستقل باشم.
فقط یه کوله پُر از کتاب داشتم و قلبی که برای آینده می‌تپید.
اما اون اومد...
اولش نمی‌خواستم باور کنم، نمی‌خواستم قلبمو بسپرم
ولی انقدر اصرار کرد، انقدر تو مسیرم سبز شد
که کم‌کم باورش کردم، باور کردم شاید قراره تکیه‌گاه من باشه.
باورش کردم، چون خودم رو تو چشماش گم کرده بودم…
نمی‌دونستم با یه تصمیم ساده
قراره همه‌ی زندگیم شکل دیگه‌ای بگیره.
نمی‌دونستم قراره بجنگم
با دنیا، با خودم، با حس‌هایی که اصلاً نباید تجربه‌شون می‌کردم.
اون دختر نوزده‌ساله، هنوز یه گوشه‌ی قلبمه
با همون شور، همون رؤیاها
ولی حالا، با چشم‌هایی که بیشتر می‌فهمن
و دلی که یاد گرفته حتی وقتی شکست، بتونه از نو بسازه…
