این که اومدم باری از دوش دنیا بردارم و برم
نه دلم به تایید و تعریف دیگران خوش باشه نه از بی توجهی دیگران دلگیر باشم
و ابن که من در نهایت فقط خودمو دارم پس دلمو نه به رفاقت دوستان وابسته کنم نه ماندگار بودن همسرم نه حتی رسیدگی و توجهی که بچه م بخواد در پیری به من داشته باشه
دنیا بهم یاد داده که مستقل باشم و بی نیاز از هر کسی که ممکنه یه روزی تنهام بذاره
این که اومدم باری از دوش دنیا بردارم و برم
نه دلم به تایید و تعریف دیگران خوش باشه نه از بی توجهی دیگران دلگیر باشم
و ابن که من در نهایت فقط خودمو دارم پس دلمو نه به رفاقت دوستان وابسته کنم نه ماندگار بودن همسرم نه حتی رسیدگی و توجهی که بچه م بخواد در پیری به من داشته باشه
دنیا بهم یاد داده که مستقل باشم و بی نیاز از هر کسی که ممکنه یه روزی تنهام بذاره
این که اومدم باری از دوش دنیا بردارم و برم
نه دلم به تایید و تعریف دیگران خوش باشه نه از بی توجهی دیگران دلگیر باشم
و ابن که من در نهایت فقط خودمو دارم پس دلمو نه به رفاقت دوستان وابسته کنم نه ماندگار بودن همسرم نه حتی رسیدگی و توجهی که بچه م بخواد در پیری به من داشته باشه
دنیا بهم یاد داده که مستقل باشم و بی نیاز از هر کسی که ممکنه یه روزی تنهام بذاره
من 46سالمه و کلا بیخیالم
عزیزم والا من چون هنوز ۲۲ سالمه حس شمارو درک نمیکنم اما من فکر میکنم پیر شدن یا جوان موندن بستگی ب طرز فکر و روحیه و ذهنیت خود آدما داره ب خودت تلقین نکن ک پیری ۴۰ سالگی ک پیری نیست چرا ما خانوما انقد زود باید خودمونو ببازیم اما مردا ۵۰ ساله هم بشن عین خیالشون نیست شوهر من ۳۷ سالشه اما از پسر ۱۸ ساله هم بیشتر ب خودش میرسه و اعتماد ب سقف داره ناجور
من تازه میگم ۴۰ سالم بشه طلاق بگیرم دوباره شوهر کنم😂😂😂
من ۴۱ . چرا حس بدی ندارم؟
چون از مرگ نمی ترسم. مرگ برام ادامه این زندگیه
فقط هر چه میگذره به خدا التماس می کنم کمک کنه گیر و گورهای اخلاقیم رو درست کنم
عذر میخوام وارد تاپیکی شدم که مخاطبش نبودم
خواستم بگم من ۲۰ سالم نشده کلی حس های بد دارم رو سنمم حساسم
خانوم های عزیز نصیحتی دارید برا من؟
