داستان از این قراره برادرم و همسرم (باهم دوستای صمیمی آن) تصمیم گرفتن سر به سرم بزارن باهام شوخی کنن.
به خاطر اینکه باردارم حالم نسبت به قبل توی این هفته خیلی بدتر شده، سر گیجه و... . ایناهم تصمیم گرفتن باهام شوخی کنن و اصلاااا محلم نزارن، ی جوری رفتار کنند که انگار من وجود ندارم، اینجوری بگم.
بقیشو اگه هستید بگم، اینجا جا نمیشه تو نظرات بگم.
خو
بگو عزیزم
چجور اونجا جا نمیشه آپدیت جدیده
بگو
گفتی لایک کن
بد موقعی اومدی برا ویو
لایک
گفتی لایک کن
بگو
اینا از صبح که بیدار شدم شروع کردن بی محلی، حالم بد بود چیزی میخواستم نگاهم بهم نمیکردن، خلاصه تا ساعت 9 که داداشم رفته بود صبحانه ی چیزی بگیره بیاد.
ی بنده خدایی قرار بود بیاد دم خونه ی بسته ای که دست من هستش رو بهش بدن، این بسته هم توی بالای کابینت بود.
به شوهرم گفتم این طرف قراره بیاد حتما باید بهش بسته رو بدم ، الان حالم بده و اینا و دیددد و میدیدد که من خالم خوب نیست سخته رو پام وایستم و اون بسته چقدر مهمه، برگشت گفت صندلی اونجاست خودت مگه دست و پا نداری؟
حالا منم هی گفتم من حالم بده فلانن این آفا اصلا گوش نکرد.
آخر سر خودم مجبور شدم صندلی بردارم برم از بالای کابینت بردارمش. من رفتم روی صندلی، نمیدونم چی شد یهوو سرم گیج رفت....
نمیگی بریم
سرگیجه همانا، بهم خوردن تعادل هم همانا. نفهمیدم چی شد یهو دیدم افتادم کف آشپزخانه ، همسرمم از توی اتاق اومده بالا سرم ترسیده مثل چییی. هیچی دیگه آب خوردم و زدم به صورتمو قربون صدقم رفت و... . اگه یکم اونور تر میوفتادم سرم میخورد به لبه ی میز. مثل این که برادرم نزدیک خونه بوده اینم بهش پیام داده گفته که من افتادم اینم تا میتونستهه دویده تا خونه ( خانواده ام سفرن، برادرم مجرده، توی خونه اش توی مجتمع ماست تنها زندگی میکنه )
