اگه کودکی سختی داشتین و باباتون بیخیال بود

به شما اعتماد نداشت پول باید به حساب شما میزد

تجربه کردم عزیزم... لباس مدرسه و عید نداشتیم... مسافرت و تفریح نداشتیم‌‌‌.‌‌..‌حتی ماشینی که منبع درآمدش بود رو بخاطر خانواده اش فروخت بعنوان قرض ولی دیگه بهش برنگردوندن ولی بازم نفهمید... هفته هایی که هیچی نداشتیم و میرفتیم خونه مادربزرگ مادری میموندیم... 

وقتی الان یه عده میگن کاشکی برگردیم به بچگی... ولی من میگم بچگی و نوجوونی بدی داشتم بره برنگرده 

یعنی بهش گفتی ما کفش اینا نداریم بازم گوش نداده خب پول و بده به خودتون 

خود شما بهش بگید ی مبلغی بریزه هروقت خواستید به حسابتون نه بده به اونا 

درسته جبران نمیشه اما چاره ای نیست گذشته رو بریز و خودت رو عذاب نده 

آره چون اگر میخواست بها بده ب خانواده اش و مسولیت سرش میشود هرکاری براشون میکرد 

عزیزم جرا مادرتون بهش نمیگفت

سعی کن هواشو داشته باشی عزیزم

منم کودکی سختی رو تجربه کردم

پدری داشتم که بشدت مرد سالار

و با اینکه یه کار دولتی خیلی خوب داشت و آدم موجهی بود از بیرون ولی بازهم اصلا بفکر خانوادش نبود و همه ی پولها رو خرج خودش و مو کاشتن و کیف چرم و کفش خوب و ... می‌کرد

یادمه تو سن ۱۵ سالگی بودم و چون بقول خودش بد اخلاق بودم برام لباس گرم نخرید 

من دوتا سویشرت کهنه ی خواهرم رو تنم میکردم رو هم 

سال ۸۶ اون برف به یاد ماندنی و سرمای استخوان سوز

خیلیای حرفا درد داره میدونی 

یه زخمه انگار 

حالم بد شد با یاد آوریش

ببین عزیزم به نظر من بهش بگین و توجیهش کنین که اون زمان پدربزرگتون پولا رو به شما نمیداده و حتی گاهی حسرت کفش سالم و ... داشتین .. اینو باید بدووونه .. اگر نمیدونسته  الان بفهمه ناراحت میشه و پشیمون از این که حواسش نبوده .. اگر هم میدونسته که واویلا .. حق دارید نبخشید

پیش دوستامون چقد تحقیر می‌شدیم

یادمه دوستم میگفت چرا بافت یا پالتو نمیپوشی و من میگفتم دوست ندارم آخه پف میکنه خوشم نمیاد 

بله عزیزم

پشت هر کامنت یه آدم هست با غم های متفاوت

من الان بزرگشدم زندگی جدا دارم بچه دارم اما هیچوقت یادم نرفت 

۱۸ سال ازون سال ها میگذره با هر ۱۸ زمستان که اومد من قلبم مچاله شد با یادآوری اون روزها

خودش مثل شاه راه می‌رفت ما مثل گدا

خدای ماهم بزرگ

چه اشکایی که مادرم ریخت سر هر موضوعی 

ای بابا....

خدانکنه عزیزم...  به هرحال گذشت ولی دلم نمیخواد یه لحظه مرور کنم... بخاطر طبیعی ترین درخواست‌ها و نیازهامون باید زجر میکشیدیم‌ . هنوز هم عوض نشده..

ما دیگه ازدواج کردیم ولی  همین عید به عید یدونه پول روسری به مادرم نمیده‌‌‌... میره به مادر خودش چند میلیون پول میده هر مناسبت میشه... اینا همش درده واسه ما....

ما عید رفتیم به بچه های منو و برادرام نفری ۵۰هزار عیدی داد.

بعد خواهرزاده هاش اومدن به بچه هاشون نفری ۱۰۰ بعضی ۲۰۰ هزار عیدی داد...   انگار ما غریبه هستیم اونا بچه و نوه هاش هستن...

من که هیچوقت نمی‌بخشم... اگر نداشته باشه باز آدم خودش رو قانع میکنه نداره... ولی وقتی از خانواده میزنه و برای بقیه خرج میکنه آدم خیلی ناراحت میشه...