بچه ها من زندگی خیلی سختی داشتم
هم تو خانواده اول و با پدر و مادرم چالشهای زیادی داشتم
و هم تو زندگی زناشویی و ازدواجم بحران های سختی رو گذروندم
اینجوری بگم سختی روزگارو چشیدم
معنی درد رو میفهمم
درد جسمی و سرطان و دندون درد و .... رو میفهمم
فروپاشی روانی و ته افسردگی رو میدونم
بچه دارم و چالشهاشو میدونم
سرکارهای مختلفی رفتم و تو جامعه بودم
دانشگاه شهر دیگه رفتم
مشکلات مالی رو میدونم
و در کل زندگی پر تجربه ای داشتم ...
خیلی دوست دارم به درس خوندن ادامه بدم
و یکی از رشته هایی که مد نظرمه و میتونم به خوبی درکش کنم و بفهممش روانشناسیه
بنظرتون کسی که چالشهای روانی و زندگی پر فراز و نشیبی داشته میتونه روانشناس باشه یا بهتره سراغ رشته دیگه ای برم؟
ممکنه روانشناسی و ارتباط با ادمهایی که چالش دارن باعث بشه حال خودم بد بشه یا میتونم بخاطر زندگی پر چالشم روانشناس خوبی باشم؟
میدونم شرایط و روحیات هر کسی متفاوته
اما دوست دارم نظرات شما رو از بیرون به این موضوع بدونم
