خانما من یه دوست دارم بیشتر مجازیه،یعنی اینطور نیست هم رو نشناسیما چرا اتفاقا آدرس خونه هم رو،آیدی فک و فامیل،و خیلی چیزای دیگه رو داریم از هم
قبلا هم بیرون میرفتیم و همو میدیدیم اما خیلی اهل بیرون اومدن نیست
حالا اینا بحث من نیست
ما خیلی چیزا از هم میدونیم خیلیییی
هم من از اون،هم اون از من
دقیقا مثل گوشی آدم😂😂
بعد بچه ها من خودم آدمیم که واقعا رازهای طرف پیشم محفوظه یعنی قهر کنیم هرچیزی آدمی نیستم برم به کسی بگم،بی انصافی نمیکنم اونم خیلی خوب و باشخصیته و همچین حسی ازش میگیرم که اونم آدم مطمئنیه
بعد من چندروزه این حس میاد سراغم که اگه یه وقت به مشکل خوردیم و رازهای من رو نگه نداره چی،اگه به بقیه بگه یا هرچی
حالا نه اینکه چیزای سری و فلان و بیسار باشه ولی خوب حتی همون چیزای عادی حرفی رازی حتی غیبتی از کسی
بعد من خیلیم آدم ساده ایم،یعنی با یکی احساس صمیمیت کنم کار تمومه
خواهر و برادرم همیشه میگن همه چیز رو به دوستت نگو(در جریان صمیمیتمون هستن) یه سری اینا فردا میشه تف سربالا با خانواده مشکل داری یا یه سری چیزا نرو بگو
من گوش نمیدادم چون حقیقتا دست خودم نیست
حالا نظر شما چیه؟کارم واقعا بده نه؟
به نظرتون ارتباطم رو کم کنم که صمیمیتم کم شه و کار دستم نده؟
اونم جدیدا از رفتاراش حس این رو میگیریم دیگه خیلی اشتیاقی نداره به این ارتیاط البته
