اگه کتابی بنویسی راجب کسی که عاشقش بودی و بهش نرسیدی صفحه اخرش چی مینویسی

ما در کلاس هایمان هیچ وقت کلاس رقص و باله نداشته ایم ...!هیچوقت کارگاه نجاری نداشته ایم...! ما هیچ وقت کلاسی با تمام آلات موسیقس نداشته ایم...! ما هیچ وقت در سلف مدرسه نچرخیده ایم تا در ظرف هایمان خوراکی های خوش آب و رنگ بریزند تا با اکیپمان سر میزی بخندیم و شاد باشیم و از پسر خوش قیافه تازه وارد یادرمورد دختر باهوش مدرسه صحبت کنیم...! ما هیچ وقت پارتی آخرسال نداشته ایم...ما هیچ وقت روز آخرمدرسه کلاه هایمان را به هوا نینداخته ایم...!ما همیشه بازخواست شده ایم...! برای موهایمان...!برای ناخن هایمان...!برای... ما هیچ وقت نفهمیدیم تمیز بودن چه منافاتی با شخصیت آدم دارد؟! ما هرگز نفهمیده ایم جنس مخالف شاخ و دم ندارد مثل ما آدم است و میتوان با او بدون فکر و نیت های شوم دوست شد و به او اعتماد کرد...! راستش جنس مخالف هم هرگز این را نفهمید...!ما شیرین ترین روزهای نوجوانیمان با کابوس کنکور هدر رفت ...بهترین روزهای جوانیمان با سربازی...اما کسی به ما نگفت تو دیگر ۱۷ساله نمیشوی ...ما قربانی خواسته هایی شدیم که پدر و مادرمان هرگز به آن نرسیده اند...!هیچ کس به ما نگفت جامعه هنرمند بیشتر میخواهد تا مهندس...! هیچکس نفهمید شب ها با رویای ساز یا بوم نقاشی به خواب میرویم...!هیچکس به ما نگفت موفقیت پزشکی و مهندسی و وکالت نیست...!و هیچ وقت نفهمیدیم انسان بودن؛ربطی به(با کدام پا وارد دستشویی شدن) ندارد...!هیچکس به ما یاد نداد عاشق شدن را ...!این روزها سرزمینمان تشنه فهم است...!

اگر چه جنس شیشه ام ، ، قوی تر از همیشه ام ،، نبین نحیفه ساقه هام ،، درخت کهنه ریشه ام ،، همیشه بوده باورم ،  که با تو من برابرم ، ، اگر قویِ بازوهات ،، بجاش منم یه مادرم... به ازین چه شادمانی که تو جانی و جهانی⭐️.  از طایفه نوریم ما تیره نمیمانیم🌚