دلی که سوخت💔

کار تو اشتباه بود 

این حجم محبت برای یه دوست صمیمی 

محبتهات از جاهای دیگه تامین میشد یعنی حمایت عاطفی از خانواده خوب داشتی 

پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ و غیره

فقط میتونم بگم حق داری. 

گاهی محبت ادما عجیب به قلب ادم میشینه. و باور پشت صحنه زندگی خیلی سخته خیلی

منم درکت میکنم . یکی که فقط موقعی که تنها بود یاد من می افتاد . تا از دوستای دیگش قهر میکرد به من نزدیک میشد با من میومد می رفت ولی همه اینا تا زمانی بود که باز آشتی می‌کرد.  آخرشم یهویی قطع ارتباط کرد واقعا ازش ناراحتم.  و من تماااام این  مدت صادقانه باهاش رفیق بودم و دلسوزش بودم . 

اشکال ندارع زمان همه چیزو درست میکنه کم کم 

ولی اینو بدون محبتت رو باید خرج یکی کنی که ارزش داشته باشه ولی متاسفانه تو این دوره زمونه که همه گرگ هستن خیلی سخت میشه ادم واقعی زندگی رو پیدا کرد 

برای اینکه از این وضعیت دور بشی بهتره هرچیزی که مربوط به اون شخص هست رو از خودت دور کنی،نمیدونم چت باشه عکس باشه هدیه باشه هرچیزی که تورو یاد اون میندازه ازبین ببر اولش که بخوای انجام بدی یکم سخته ولی دیگه کم کم کمرنگ میشه 

همیشه هم به این فکر نکن تو ضربه خوردی و نمیدونم شکستی و اعتماد نمیکنی و دل سپخته و فلان و ... این چیزا واسه نود درصد ادما پیش اومده پس تو تنها نیستی خوشگلم و میگذره همش به این فکر کن که درس جدیدی از اون ادم یاد گرفتی یه پله بزرگ تر شدی و تجربه بیشتری توی زندگیت کسب کردی،کلا تو چیزی ازدست ندادی حتی چیزی هم بدست اوردی ❤️

فدات خوشگلم 💙

اره خب حق داری از قدیم میگن مارگزیده میترسه دیگه 

ولی تجربه بدست اوردن خیلی خوبه باعث پیشرفت میشه همین که داری میگی دیگه نمیتونم دل خوش کنم خودش یه پوینت مثبته که باعث میشه تو زود دل نبندی ولی به جاش به یه ادمی دیگه دل میبندی که میدونی دوست داره چون تو الان می‌شناسی اخلاقیاتای کسایی که به خاطر منفعت خودشون میان سمتت

اصلا برام قابل درک نیست باعرض پوزش!

هیچوقت دوس نداشتم بایکی اینقدر صمیمی بشم 

حتی تو دوران دبیرستان بودن بچهایی که اینقدر باهم یکی میشدن جشن تولد براهم میگرفتن کفش و لباس باهم ست میکردن من چندشم میشد حقیقتا

باهمه اوکی بودم درحد همکلاسی نه بیشتر یکی میخواست یخورده صمیمی بشه میگفت بیام خونتون درس بخونیم یا بریم بیرون سریع یه بهانه جور میکردم که نیاد نمیدونم اینجوری بودن خوبه یا بد ولی حداقلش اینه ازاین ضربه هانخوردم 

منو یاد خودم انداختی وقتی سوم دییرستان بودم با یه دختر خیلی صمیمی و بعد مث خواهر شدیم اوایل خوب بود خیلی خونوادگی بیرون میرفتیم همکلاسی بودیم محبت بود ولی کنترل کردن و مزاحم بودن نبود اما بعد یکسال اوضاع افتضاح شذ کم کم نمیزاش من با کسی حرف بزنم یا صمیمی شم کنترل گر شده بود وابستگی شدید باعث شذ افت تحصیلی کنه منم همش تحت فشار بودم تا سال اخر جهنمی تموم شد و دیگ جوابش ندادم 

واقعا وحشتناک بود 

ببین توی هیچ چیز وابستگی و کنترل گری خوب نیس هردوطرف نابوذ میشن

اون دوستم که گفتم الان شوهر داره شغل خوب داره و گاهی بهم دیگه پیام میدیم اما خبر ندارم شخصیتش بازم وابسته است یا ن

دیگ همو ندیدیم

البته بدون که درکت میکنم کاملا

هم من هم اون دوستم محبت کافی از خانواده نمیگرفتیم خواهر نداشتیم بخاطر همین خیلی صمیمی شدیم ولی خب از یجا ب بعد بیشتر از یع شوهر کنترل گر شد و دیگ نمیشد ادامه داد دیگ قشنگ نبود فقط گریه های اون بود و عذاب وجدان من

درسته الان چندسالته