تو تاپیک های قبلی بارها راجب زندگیم گفتم دیگه بیشتر توضیح نمیدم
من شوهرم خیلی دوستم داره یعنی تا الان ثابت شده بهم ولی من هیچوقت اون حس عشق وعلاقه رو نتونستم باهاش تجربه کنم یعنی درستش اینکه من دلم میخواد پیشرفت کنم تو زندگی ولی شوهرم مانعم هست الان یه بحثی داشتیم چند روز پیش بهم گفت فک کردی من تا حالا نفهمیدم که تو دوستم نداری گفتم که من تو این سالها چیزی برات کم گذاشتم که اینو میگی گفت نه اصلا ولی حس میکردم که همش ظاهری وانگار فقط داشتی انجام وظیفه میکردی نه از روی علاقه ست که تحملم میکردی الانم به یقین رسیدم که همینطوره منم جوابی نداشتم بدم چون واقعیته
