حلشون کردین؟ چطوری؟
من عزت نفسم خیلی پایینه. مامانم به تازگی عذاب وجدان گرفته اومده ازم حلالیت بگیره برام یه چیزایی تعریف کرده از کودکیم. تازه فهمیدم علت تمام اضطراب ها و ناامنی های روانیم چیه.
یک ساعته فقط دارم گریه میکنم و دلم برای خودم میسوزه
چیا گفت مامانت
من پراز ترومام
پر از اسیب جسمیو روحی
نتونستم حل کنم فقط برام کمرنگ. شدن
آثارشون هنوزم رومه
من به شدت آدم مضطرب و استرسی هستم.و این ریشه در کودکی می دونم.نمی دونم بهش تروما میگن یا نه ولی هنوز دارم با این مشکل دست و پنجه نرم میکنم جوری که زندگیم تو خیلی مسیر ها متوقف کرده
از سر تا انگشت پا ، پر از تروما کودکی هستم
من نتونستم به شدت اعتماد به نفسم پایینه و اضطراب اجتماعی دارنو با هیچ کی نمیتونم ارتباط بگیرم نمیتونم جلو جمع حرف بزنم
چه غم انگیزه که ما خودمون نخواستیم اینجوری باشیم ولی شدیم
لعنت به این دنیای بی عدالت
مشکلات اجتماعی شدیدی دارم. همش هم به خاطر این که مادر پدرم طردم کردن و براشون یک بچه ی نامرئی بودم.
مادر پدرم هیچ وقت مثل مال تو، معذرت خواهی نکردن.
من بابت کوچکترین خطایی که حق طبیعی هر بچه ای تو اون سن بودم شدیدا تنبیه شدم. اینا تروما نیست؟ من به شدت خود سرزنشی دارم الان. هر اتفاقی مزوقته خودمو مقصر میدونم. حتی وقتی حالم بد میشه کاملا ناخوداکاه به خودم گرسنگی میدم. به بقیه میگم‌سیرم. حس سیری دارم ولی خودم میفهمم من انگار دارم خودمو تنبیه میکنم
من همه این چیزا که برام تعریف کرده بود رو‌یادم رفته بود. یعنی انقدر دردناک بودن بزام که عمدا فراموش کرده بودم. یه تصویر خیلی شیک و رویایی از والدینم تو ذهنم ساخته بودم. الان فهمیدم اوضاع چطور بوده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
13 ثانیه پیش
16 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز