بله، کاملا حق دارید. من هم خیلی حس بدی گرفتم. بالاخره همسرهای ما با هم همکار بودند و اونی که از زیر کار درمی‌رفت و از موقعیتش سواستفاده می‌کرد، شوهر خودش بود. به اصرار همسرم بود که قبول کردم چند بار براشون غذا درست کنم.
میشه در مورد پارانویا توضیح بدین؟ الان نه ولی بچه که بودم همیشه به پدرو مادرم و همممه شک داشتم. به حدی که خونه تنها نمیموندم. یا مثلا قبول نمیکردم یه جا مثلا پارک. فروشگاه و... صبر کنم تا مامانم بره و بیاد
ن اهل فیلم دیدن بودم ن خانوادم بنده خدا ها اذیتی بهم کرده بودن. ولی همیشه فکر میکردم منو گول میزنن و دارن بزرگن میکنن تا یه روزی منو بکشن! فکر میکردم قراره یه روزی منو تو خونه تنها بزارن و خونه رو اتیش بزنن! در صورتی ک من همچین چیزی از اطرافیان هم نشنیده بودم. خیلی هم کوچیک بودم شاید ۳/۴ سالم بود(من خاطرات کودکیم رو یادمه. حتی یه چیزایی از یک سالگیم هم به یاد دارم)
سلام عزیزم ماشالله چه حوصله ی داری با یه بچه نوپا همه اش فکر مهمون و شام دادنی منظوری ندارما ناراحت نشی دیشب عموم و زنش و دخترش که متاهله اومدن خونه مون عید دیدنی و من فقط یه بار رفتم سلام و اینا دادم و برگشتم اشپزخونه و دیگه تو جمع شون نرفتم کلا حوصله ی مهمونی ندارم
یا بحث حلال و حروم دارن یا خمس
یا اخلاق و چهره رو فکر کردن تیکه نگیرن که بچه شبیه خودشون بشه
یا به شدت بی اشتها و بی علاقه به خوردن
خودم مورد سوم بودم
