حالا خود عروسا ذره ای از خانواده خودشون دور نمیشنا ولی پسرو میخوان طرف خودشون بکشن واقعا بی انصاف و عقده ای هستن
عزیزم چون فقط پسرشونو میخوان اوناهم عروس رو نادیده میگیرن برای همینه
بعضی مردا زندگی خودشون و ول میکنن می‌چسبند ب خانواده ایشالا هیشکی تجربش نکنه ک خیلی آدمو پیر میکنه
خوب بعضی خانواده ها زیادی به دخترودامادوبچه های دختربهامیدن به پسروعروس وبچه های عروس اصلامحل نمیزارن کلاتوخانواده های ایرانی همش افراط وتفریطه اصلا تعادل ندارن
دقیقا منم خواهر شوهر میشم .. بعد من از دار دنیا ماما و داداشمو دارم .. نه خواهری نه رفیقی .. یه داداش دارم از بچگی همه جا باهمیم کسی رو جز همدیگه نداریم بعد چرا باید فردا روز زن بگیره و زنش بخواد ما جدا بشیم😐چرا خب مرض داره؟
مثلا زندایی من (میشه عروس مامانمیما دیگه) تولد میگیره برا بچه ش بعد خواهرای خودشو دعوت میکنه ما رو دعوت نمیکنه :/ خب چرا ما آدم نیستیم؟ خواهر دایی من ( مامانم ،خاله م ) آدم نیستن؟ اونا دوست ندارن برادر زاده شوند رو ببینن؟
همه اینجور نیستن ،من خدا را شکر بعد از ۱۶ سال که از عقدم میگذره میگم که خواهرشوهرامو دوست دارم ،گاهی اختلاف سلیقه هم طبیعیه بالاخره از دو خانواده ایم، مهم اینه محبت و احترام بیممون برقرار باشه
ولی خدایی یه حقیقت اینه اینقدر که مادرا دنبال پسراشونن وخواهرا دنبال برادراشونن هیچ برادری به فکر خواهرش نیست هیچ پدری هم به فکر دخترش نیست
کاش زنا یکم به فکر عزت نفس خودشون باشن وبخاطر مردا خودشونو بی ارزش نکنن
خواهراومادراتاوقتی پسرمجرده اصلا به حسابش نمیارن وقتی زن گرفت عزیزمیشه
دقیقا حرف منم همینه... من نمی گم پسر بعد از ازدواج همچنان الویتش خانواده اولیش باشه... اما نباید از پسر و خانوادش انتظار داشت که تو همون چند ماه اول بتونن خودشون رو با شرایط وفق بدن... بالاخره آدم با یه غریبه دوبار شادی و ناراحتی رو تجربه کرده باشه... دوبار پشت هم درون ه باشن تو سختی ها ، به همون غریبه وابستگی و دلبستگی پیدا میکنه... چه برسه به خواهر و برادر...
متاسفانه این مشکل رو به نظرم ماهم قرارع با عروسامون داشته باشیم... خانواده ما اینطوری بوده که پدر و مادرم از بچگی ما با هم کار میکردن و از. صفر زندگی رو ساختن.. به معنای واقعی از صفر.. به زور میوه فروشی و دست فروشی و این جور چیزا تونستن خونه بسازن و ملک و املاک بخرن... ولی از اون طرف کل بچگی ما مادرمون نبود... وظایفش رو گاها از همون نه ده سالگی دخترای خونه به دوش داشتن... میدونین ما تو این مسیر آسیب دیدیم... بدتر اینکه متاسفانه پدر مادرم مدیریت نمی تونن بکنن... البته حق دارن چون به سختی به دست آوردن و می ترسم از دست بدن حرکتی نمی زنن بچه ها رو سرو سامون بدن یا سرمایه بهشون بدن... هر چی هست بچه ها خودشون باید سرمایه جور کنن... حالا شما فرض کن عروس بیاد همه این ملک و املاک رو بگیره... یا شوهرای ما بیان... سوختن داره... حس میکنم قرارع این موضوعات در اینده مشکل ساز بشه
