زبان تلخ مادرشوهر

اول از همه بگم که بدجور داغونم بخداحقم نیست. مادرشوهر من با وجودیکه جز احترلم چیزی از من ندیده بیفکر حرف میزنه و ناراحتم میکنه.من شاغلم و تحصیلکرده شوهرم دیپلمه و از ازدواج قبلش یه دختر داره که دانشجوی پرستاریه وبامادرش زندگی میکنه. مادرشوهر اصرار دارههروقت این میاد خونشون منم باشم ولی این دختر همه جوره به من بی توجهی و بی احترامی میکنه. دیروز مادرشوهر منو زیر سوال میبرد که چرا جلوی پاش بلند نمیشی چرابغلش نمیکنی؟ من قبلا بلندمیشدم ولی اون دختر حتی به من دست نمیده.... نمیدونم اینا پیش خودشون چه فکری کردن. کاملا مشخصه منو غریبه میدونن و اون دختر با همه بی ادبی همخون خودشونه.درحالیکه بارها شوهرم پول نفقه اینو از من قرض میکنه. گاهی حس میکنم مادرشوهرم چون از خواهرشوهرا مدرک تحصیلی بالاتری دارم ناراحته. من مادر ندارم و بهم ثابت شد این آدم فقط مادر دختراشه. تصمیم دارم دیگه جواب تلفنشو ندم و رابطه را خیلی کم کنم. خلاصه که اگر بخوام از دلخونیام بگم زیاده ولی دیگه نمیخوام شوهرمو با غر زدن ناراحت کنم چون حتی وقتی ازم دفاع میکنه صدای مادرش بلندتره و فایده ای نداره. چکارکنم با اینا؟ چطور راحت شم از دستشون