پشت کنکوریم، خدا شاهده انگار سه سال هست از زندگی عقب افتادم. دلم یه تغییر درست و حسابی میخواد، که بهتر درس بخونم، که وزن کم کنم، که به پوستم و ظاهرم توجه کنم، که رو اخلاق و رفتار و سوادم کار کنم، اما هر بار شروع میکنم بعد چند روز ولش میکنم چون یه عده هم میشینند کنارم و میگن: دختر درست رو بچسبببب برای این کارا وقت هست.
اما خدا شاهده حالم از خودم بهم میخوره، از بدنم، از قیافم.. حس میکنم یه زن ۳۰-۴۰ ساله شدم... اون نوجوانی و نشاط تو من باقی نمونده..! خیلی پشیمونم تو این وضعیت گیر کردم، کاش مثل دوستام یه دانشگاهی میزدم و میرفتم نه اینکه به امید دانشگاه های برتر بمونم..
کلی اضافه وزن آوردم.. پوستم تو وضعیت خوبی نیست.. رفتارمم خیلی گند شده و فقط پاچه این و اونو میگیرم
