توی ۲۳ ساله ی تر و تازه ، باید واسه اون طاقچه بالا بزاری.
عمیقا برات ارامش ارزومندم.
و میفهمم چقدر سختته چون تنم به این درد خورده..
میدونم داری جون میکنی سرپا بشی
ولی اینم میدونم انقدر قوی هستی که این سربالاییو یکم تحمل کنی ، تبدیل میشی به یه نسخه ی قوی و قدرتمندتر از الانت.اینا شعار نیست و منم اهل حرفای علکی نیستم و کاملا واقع بینم.
تو نمیدونی ته چالشت چقدر قراره تعییر کنی،نمیگم دلتنگ نمیشی نمیگم وسوسه نمیشی ، ولی انقدر عزت نفست زیاد میشی که اون ادم از دیدت خارج میشه
این حس و حال دیگه از من گذشته.
اما اگه خواهرم بودی، بهت یه نصیحت میکنم. تو دهه ۲۰ زندگیت، دنبال ازدواج و درگیر کردن ذهنت نباش. با کسی هم خواستی ازدواج کنی، فاصله سنی کم باشه. فاصله ستی زیاد، از دهه های مختلف، مثلا یکی دهه شصت، اون یکی هفتاد، باعث میشه درکی از دنیای هم نداشته باشید. آخر این زندگیا، میشه همین اول زندگی تو، جدایی.
تو این سن به کار، درس، مهارت و در کنارش روابط سازنده ای که کمکت کنه، فکر کن. روابط با دوستات
